ترنبولون کاربردها، عوارض جانبی و موارد دیگر

کاربردها ترنبولون در بدنسازی، آیا می‌توانید تصور کنید که از استروئیدی استفاده کنید که احساس کنید تقریباً به فردی دیگر تبدیل شده‌اید (و همیشه هم به‌صورت مثبت نیست)؟ خب، هدف من این نیست که شما را از ترنبولون بترسانم! همچنین نمی‌خواهم به شما بگویم که از آن استفاده کنید. اما چیزی که باید بدانید این است که ترنبولون شدیدترین استروئیدی است که می‌توانیم مصرف کنیم.

ترنبولون (ترن) به‌عنوان قوی‌ترین استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) شناخته می‌شود که نسبت آنابولیک به آندروژنیک بسیار بالایی دارد. این بدان معناست که ترن تأثیرات فوق‌العاده قوی بر روی هر دو جنبه آنابولیک و آندروژنیک دارد و انتخاب مناسبی برای اولین چرخه استروئیدی شما نیست.

محبوبیت ترن نشان می‌دهد که مردم از استفاده از آن بسیار هیجان‌زده هستند و برای مدت طولانی از آن استفاده کرده‌اند. اگر نحوه استفاده از آن را یاد بگیرید، می‌توانید بسیاری از عوارض جانبی شدید آن را که شهرت بدی برای ترنبولون ایجاد کرده، کاهش دهید. آماده‌اید تا هر آنچه را که باید درباره ترنبولون استات بدانید، کشف کنید؟ بیایید شروع کنیم.

سلب مسئولیت پزشکی:
راهنمای زیر بر اساس تجربه شخصی ارائه شده و ترویج‌کننده استفاده غیرقانونی از استروئیدها (PEDs) نیست. قبل از استفاده از این ترکیبات، با یک متخصص سلامت مشورت کنید.

ترنبولون چیست؟

اگر قبلاً از استروئید ناندرولون که به‌عنوان دکا دورابولین (Deca Durabolin) شناخته می‌شود، استفاده کرده باشید، می‌دانید که چقدر قوی است. ترنبولون، مشتقی از ناندرولون است که با تغییرات جزئی در ساختار شیمیایی خود، تأثیرات متفاوتی بر بدن دارد.

ترنبولون استات (یا ترن ایس) شناخته‌شده‌ترین و پرکاربردترین استر این ترکیب است و همچنین سریع‌ترین عملکرد را دارد. این ترکیب در مقایسه با ناندرولون اصلی، مزایای قابل‌توجهی از جمله متابولیسم کندتر، اتصال بهتر به گیرنده‌های آندروژن و جلوگیری بهتر از تبدیل به ترکیبات آروماتیک دارد.

علاوه بر نتایج چشم‌گیری که ترن می‌تواند ارائه دهد، یکی دیگر از مزایای بزرگ این استروئید این است که آروماتیزه نمی‌شود، بنابراین مانند بسیاری از ترکیبات آندروژنیک و آنابولیک دیگر، به استروژن تبدیل نمی‌شود. یکی از بزرگ‌ترین مزایای ترن این است که برخلاف بسیاری از استروئیدهای دیگر، احتباس آب ایجاد نمی‌کند، که این امر باعث محبوبیت آن برای دوره‌های چربی‌سوزی و رسیدن به فیزیکی خشک و سخت می‌شود.

اما در مقابل، عوارض جانبی مشابه سایر استروئیدها همچنان ممکن است رخ دهد، زیرا ترن یک پروژستین است، که متأسفانه ممکن است احتمال بروز ژنیکوماستی (رشد غیرطبیعی بافت سینه در مردان) را افزایش دهد. به همین دلیل، افرادی که ترنبولون را با یک استروئید آروماتیزه‌شده مانند تستوسترون ترکیب می‌کنند، معمولاً نیاز به استفاده از داروهای ضد استروژن دارند. همچنین پس از پایان دوره ترن، درمان پس از دوره (PCT) ضروری است.

هیچ استروئیدی مانند کاربردها ترنبولون در بدنسازی وجود ندارد، هم از نظر اثرات مثبت و هم از نظر عوارض منفی (و این عوارض کم هم نیستند). در ادامه، نکات کلیدی و اساسی درباره ترنبولون استات آورده شده است.

نگاهی سریع به کاربردها ترنبولون در بدنسازی

✅ نام‌های دیگر: فیناجت (Finajet)، فیناپلیکس (Finaplix)، ترن ایس (Tren Ace) و سایر نام‌ها.
✅ کاربرد اصلی: استروئید دامپزشکی که برای افزایش توده عضلانی و اشتها در دام استفاده می‌شود. اما در بدنسازی و ورزش‌های قدرتی به دلیل اثرات آنابولیک بسیار قوی آن محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
✅ نحوه مصرف: به‌صورت تزریقی (پرکاربردترین استرها: ترنبولون استات و ترنبولون انانتات).
✅ دوز معمول:
🔹 مبتدیان: ۲۰۰-۳۰۰ میلی‌گرم در هفته
🔹 کاربران پیشرفته: ۴۰۰-۷۰۰ میلی‌گرم در هفته
✅ طول دوره: معمولاً ۸ تا ۱۲ هفته. اغلب با تستوسترون ترکیب می‌شود تا اثرات هم‌افزایی ایجاد کند.
✅ مزایا:
✔ افزایش شدید توده عضلانی و قدرت
✔ کاهش چربی و بهبود تفکیک عضلانی
✔ افزایش استقامت و بهبود ریکاوری
✔ عدم بروز عوارض استروژنی (آروماتیزه نمی‌شود)
✔ مناسب برای دوره‌های حجم و کات
✅ عوارض جانبی:
❌ سرکوب تستوسترون
❌ تعریق بیش از حد
❌ بی‌خوابی و اختلال در خواب (معروف به “ترنسومنیا”)
❌ اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی
❌ سرفه ترنبولون (Tren Cough)
❌ تحریک‌پذیری، پرخاشگری و نوسانات خلقی (“خشم ترن”)
❌ آکنه و ریزش مو
❌ فعالیت پروژستینی (افزایش احتمال ژنیکوماستی)
❌ تأثیر منفی بر سطح کلسترول و افزایش فشار خون
❌ فشار روی کلیه‌ها و کبد (با وجود تزریقی بودن، استرس ایجاد می‌کند)

🔴 نکته مهم:
ترنبولون یکی از قوی‌ترین و پرخطرترین استروئیدهای موجود است. برای مبتدیان توصیه نمی‌شود، زیرا عوارض جانبی شدیدی دارد. به یاد داشته باشید که تنظیم دوز، مدت دوره و استفاده از PCT بسیار حیاتی است.

تاریخچه و مرور کلی ترنبولون

ترنبولون در بین بدنسازان به عنوان قدرتمندترین استروئید آنابولیک شناخته می‌شود، اما تاریخچه آن در مقایسه با بسیاری از استروئیدهای آنابولیک دیگر چندان چشمگیر نیست. سه استر مختلف از این ترکیب توسعه یافته‌اند، اما هیچ‌یک امروزه در پزشکی انسانی استفاده نمی‌شوند. تنها یکی از این استرها (ترنبولون هگزاهیدروبنزیلکربنات) برای مدت کوتاهی در مصارف پزشکی انسانی تأیید شد.

در مقابل، معروف‌ترین استر ترنبولون، یعنی **ترنبولون استات**، یک محصول دامپزشکی است که در ایالات متحده برای افزایش رشد توده عضلانی در دام‌ها در ماه‌های قبل از ذبح استفاده می‌شود. به دلیل استفاده گسترده از ترنبولون استات در صنعت گاوهای گوشتی، این استروئید به راحتی قابل دسترسی است.

با این حال، به دلیل کاربرد خاص و منحصر به فرد آن (به صورت ایمپلنت تزریقی در گوش دام‌ها)، محصول اصلی دامپزشکی ترنبولون استات به شکل پلت‌هایی تولید می‌شود که در بدن حیوان کاشته می‌شوند. بدنسازان (یا لابراتوارهای زیرزمینی) از این پلت‌ها برای تولید ترنبولون استات تزریقی استفاده می‌کنند.

مکانیسم اثر

ترنبولون مانند اکثر استروئیدهای آنابولیک، عملکردهای مشابهی در بدن برای افزایش عضله و قدرت و سایر اثرات مثبت دارد.

اما چه چیزی ترنبولون را تا این حد قدرتمند می‌کند؟

این ترکیب با شدت بسیار بالاتری نسبت به سایر استروئیدهای آنابولیک عمل می‌کند. مکانیسم‌های اصلی که منجر به نتایج خارق‌العاده ترنبولون می‌شوند عبارتند از:

– افزایش سنتز پروتئین

– افزایش حفظ نیتروژن

– افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون

– افزایش تولید فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-1)

– کاهش تولید هورمون استرس (کورتیزول)

رتبه آنابولیک و آندروژنیک ترنبولون به طرز باورنکردنی بالا است: **۵۰۰/۵۰۰**. در مقایسه با تستوسترون که رتبه آن **۱۰۰/۱۰۰** است، می‌توان به قدرت ترنبولون حتی روی کاغذ پی برد.

استرهای ترنبولون

بسیاری از افراد نمی‌دانند که کاربردها ترنبولون در بدنسازی سه استر مختلف دارد. اکثر بدنسازان از **ترنبولون استات** استفاده می‌کنند و فکر می‌کنند که تنها نوع موجود است. اما دو نوع دیگر نیز وجود دارد که معمولاً توسط افراد با تجربه بیشتر در استفاده از استروئیدها مورد آزمایش قرار می‌گیرند. آگاهی از تفاوت‌ها ضروری است، زیرا هر استر می‌تواند تجربه متفاوتی از ترنبولون ارائه دهد. صرف نظر از استری که انتخاب می‌کنید، هر سه نوع فقط به صورت تزریقی مصرف می‌شوند.

نکته مهم: ممکن است با محصولاتی به نام “ترنبولون خوراکی” مواجه شوید که به عنوان فرم خوراکی ترنبولون به فروش می‌رسند. این استروئید در واقع **متیل‌ترنبولون** است که یک مشتق ۱۷-آلفا متیله‌شده از ترنبولون می‌باشد. این ترکیب برای کبد بسیار سمی است و نباید با سه استر تزریقی اصلی ترنبولون اشتباه گرفته شود.

ترنبولون استات (Tren Ace)

ترنبولون استات محبوب‌ترین فرم ترنبولون است. اکثر کاربران ترنبولون فقط از این استر استفاده می‌کنند. این استر کوتاه‌ترین نیمه‌عمر (و در نتیجه کوتاه‌ترین مدت اثر) را دارد که تنها **۱ تا ۲ روز** (و حداکثر ۳ روز) است. برخی از بدنسازان این استر را هر روز در طول چرخه تزریق می‌کنند، اما تزریق یک روز در میان نیز یک پروتکل استاندارد برای حفظ سطح پایدار آن است.

مزایای ترنبولون استات:

– افزایش چشمگیر حجم و قدرت عضلانی

– نتایج بسیار سریع

– سفت‌شدن عالی عضلات

عوارض جانبی ترنبولون استات:

– کاهش میل جنسی

– ژنیکوماستی (به دلیل خاصیت پروژستینی)

– ریزش مو (در صورت استعداد ژنتیکی)

– آکنه

– افزایش کلسترول

– تعریق بیش از حد

دوز پیشنهادی:

– مبتدیان:*حداکثر ۲۰۰ میلی‌گرم در هفته (ترجیحاً ۱۰۰ میلی‌گرم)

– چرخه استاندارد: ۸ تا ۱۶ هفته

– کاربران پیشرفته: تا ۵۰۰ میلی‌گرم در هفته (با آگاهی از عوارض جانبی)

برای کاهش برخی از این عوارض، معمولاً ترنبولون استات همراه با تستوسترون استفاده می‌شود.

ترنبولون انانتات (Trenabol)

ترنبولون انانتات که با نام Trenabol نیز شناخته می‌شود، تنها استر از سه نوع ترنبولون است که هرگز برای مصارف دامپزشکی یا انسانی تأیید نشده است. با این حال، توسط بدنسازانی که به دنبال اثری طولانی‌تر از ترنبولون استات هستند، استفاده می‌شود. این استر طولانی‌ترین نیمه‌عمر را دارد (حدود **۱۱ روز**).

مزایای ترنبولون انانتات: 

– افزایش قابل توجه سنتز پروتئین

– حفظ نیتروژن برای حفظ حالت آنابولیک

– افزایش اکسیژن‌رسانی به عضلات

– بهبود عملکرد IGF-1

– ریکاوری سریع

– افزایش استقامت

عوارض جانبی:

– کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ (در صورت عدم استفاده همراه با تستوسترون)

– کلسترول بالا

– آکنه

– ریزش موی سر

– ژنیکوماستی

– بی‌خوابی

دوز پیشنهادی:

– مبتدیان تا متوسط: ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم در هفته (چرخه ۸ تا ۱۶ هفته)

– کاربران پیشرفته: تا ۵۰۰ میلی‌گرم در هفته (تزریق منظم یا تک دوز برای افراد بسیار باتجربه)

همانند تمام چرخه‌های ترنبولون، استفاده از ترنبولون انانتات همراه با تستوسترون برای جبران کاهش تولید طبیعی تستوسترون توصیه می‌شود.

ترنبولون هگز (پارابولان)

ترنبولون هگز یا پارابولان در دهه ۹۰ میان بدنسازان محبوب بود. این ترکیب در گذشته در فرانسه برای مصارف پزشکی استفاده می‌شد، اما از سال ۱۹۹۷ تولید آن متوقف شده است. این تنها فرم ترنبولون است که تاکنون برای مصارف انسانی تأیید شده بود (هرچند برای مدت کوتاه).

نیمه‌عمر: حداقل ۸ روز

مصرف پزشکی: هر ۱۰ روز یک بار

تنها راه خرید: لابراتوارهای زیرزمینی (هر ادعایی در مورد فروش پارابولان دارویی باید با شک زیاد بررسی شود، زیرا چنین محصولی وجود خارجی ندارد).

مزایای ترنبولون هگز: 

– افزایش حجم خشک عضلانی

– قدرت بالا

– چربی‌سوزی موثر

– عدم احتباس آب (به دلیل عدم آروماتیزه شدن به استروژن)

عوارض جانبی:

– سرفه پس از تزریق

– بی‌خوابی

– تعریق زیاد

– تغییرات خلقی و پرخاشگری

– آکنه

– ریزش موی سر و رشد موهای بدن

دوز پیشنهادی:

– اولین بار مصرف: دوز پایین (۱۵۰ تا ۲۵۰ میلی‌گرم در هفته)

– کاربران پیشرفته: تا ۴۰۰ میلی‌گرم در هفته (با ریسک بالاتر عوارض)

اثرات ترنبولون (مزایا)

ترنبولون به دلیل تأثیرات فوق‌العاده‌اش بر عملکرد و فیزیک بدن، به عنوان افسانه‌ای در میان استروئیدها شناخته می‌شود. البته در کنار این اثرات قدرتمند، عوارض جانبی نیز وجود دارد که بعداً به آن‌ها می‌پردازیم.

برخی از مزایای ترنبولون استات:

۱. رشد عضلات خشک 

ترنبولون یکی از بهترین استروئیدها برای افزایش توده عضلانی خشک است. اگرچه می‌تواند در فاز حجم‌دهی استفاده شود، اما بیشترین کاربرد آن در آماده‌سازی برای مسابقات و چرخه‌های بازسازی بدن است. افزایش عضلات با ترنبولون کاملاً خشک و قابل حفظ پس از چرخه است.

۲. افزایش قدرت 

افزایش فوق‌العاده قدرت در چرخه ترنبولون استات کاملاً مشهود است. حتی در دوره کات نیز به حفظ قدرت کمک می‌کند.

۳. افزایش IGF-1 و کارایی مواد مغذی 

ترنبولون تولید IGF-1 و گلبول‌های قرمز را افزایش می‌دهد که منجر به بهبود ریکاوری و استقامت عضلانی می‌شود. همچنین کارایی جذب مواد مغذی را بالا می‌برد.

۴. چربی‌سوزی 

ترنبولون با افزایش متابولیسم و کاهش کورتیزول، به چربی‌سوزی کمک می‌کند. همچنین اثرات ضدکاتابولیک آن باعث حفظ عضلات در دوره کالری منفی می‌شود.

5. سفتی عضلات

ترنبولون نه تنها باعث احتباس آب نمی‌شود، بلکه می‌تواند احتباس مایعات ناشی از سایر استروئیدهای آنابولیک را نیز کاهش دهد. نتیجه این امر، سفتی عضلانی فوق‌العاده و ظاهری خشک، عروقی و تفکیک‌شده است که ترنبولون را به ترکیبی بسیار ارزشمند در چرخه‌های بازسازی بدن و آماده‌سازی برای مسابقات تبدیل می‌کند.

6.ریکاوری سریع

می‌توانید انتظار کاهش درد عضلانی پس از تمرینات را داشته باشید که این به لطف تسریع در ریکاوری عضلات است. این نتیجه افزایش حفظ نیتروژن، افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و سنتز پروتئین است که همگی در تسریع ترمیم بافت عضلانی نقش دارند.

دوزینگ و نحوه مصرف ترنبولون

یک تعادل ظریف بین دستیابی به بهترین اثرات ممکن ترنبولون و تحمل عوارض جانبی شدید آن وجود دارد که این مسئله کاملاً به دوز مصرفی شما بستگی دارد.

بیش از هر استروئید دیگری، همیشه باید آماده کاهش دوز ترنبولون باشید اگر عوارض جانبی (به ویژه عوارض روانی) غیرقابل کنترل شوند. این استروئیدی نیست که برای مشاهده اثرات چشمگیر به دوز بالا نیاز داشته باشد، بنابراین به کاربران تازه‌کار اکیداً توصیه می‌شود که با دوز کم شروع کنند و سپس بر اساس شرایط پیش بروند.

دوزها

با عدم تأیید پزشکی برای مصرف انسانی، هیچ مطالعه یا داده بالینی برای راهنمایی در مورد دوزینگ ترنبولون استات در اختیار نداریم. اما این جای نگرانی نیست. با توجه به محبوبیت بسیار زیاد ترنبولون در دنیای بدنسازی برای مدت طولانی، داده‌های تجربی گسترده‌ای در مورد دوزهای مؤثر و قابل تحمل وجود دارد.

اما ارزش تکرار دارد: ترنبولون استروئیدی است که باید دوز آن را دقیق تنظیم کنید. اشتباه در دوزینگ می‌تواند تجربه شما با ترنبولون را به کلی تحت تأثیر قرار دهد، زیرا نمی‌توان انکار کرد که این استروئید در دوزهای بالا برای برخی افراد غیرقابل تحمل است.

به تجربه من، همیشه ایده‌آل است که اولین بار استفاده از ترنبولون را با دوز پایین شروع کنید، حتی اگر تجربه زیادی با سایر استروئیدهای آنابولیک دارید و خود را مبتدی نمی‌دانید. همیشه آماده باشید که در طول چرخه دوز خود را بسته به پاسخ بدن افزایش یا کاهش دهید.

در ادامه برخی دستورالعمل‌های پایه برای دوزینگ ترنبولون در سطوح مختلف تجربه ارائه می‌شود:

مبتدی

اگر به دنبال نتایج زیبایی‌شناختی عالی از ترنبولون هستید در حالی که عوارض جانبی را به حداقل می‌رسانید، چرخه با دوز پایین ترنبولون بهترین انتخاب است. این دوز می‌تواند به پایینی ۳۰-۵۰ میلی‌گرم در هفته باشد. اگر فکر می‌کنید این دوز خیلی کم است، دوباره فکر کنید – به یاد داشته باشید که ترنبولون استات چندین برابر قوی‌تر از تستوسترون است. در بالاترین حد دوز برای مبتدیان ۱۵۰ میلی‌گرم در هفته قرار دارد و این ممکن است حداکثر مقداری باشد که بخواهید از ترنبولون مصرف کنید.

متوسط

دوز بالاتر در چرخه کات (۲۰۰-۳۰۰ میلی‌گرم در هفته) می‌تواند عوارض جانبی مشکل‌سازتری به ویژه از نظر روانی و مواردی مانند تعریق شبانه و بی‌خوابی ایجاد کند.

اگر نتایج در این محدوده دوزی مطابق انتظار شما نیست، آنگاه می‌توانید نگران کیفیت ترنبولون خود باشید، زیرا تنها در مورد افزایش قدرت در این سطح، شما شاهد افزایشی ۳ تا ۵ برابری نسبت به ۱۰۰۰ میلی‌گرم تستوسترون خواهید بود.

پیشرفته

تعداد کمی از مردان مصرف بیش از ۳۵۰ میلی‌گرم ترنبولون در هفته را مفید خواهند یافت. اما وقتی شنیدید افراد از مصرف ۵۰۰ یا ۸۵۰ میلی‌گرم صحبت می‌کنند تعجب نکنید – اولاً ممکن است چندان صادق نباشند. ثانیاً، اگر چنین دوزهای بالایی مصرف می‌شود، معمولاً برای مدت بسیار کوتاهی است قبل از آنکه عوارض جانبی غیرقابل تحمل شوند.

برخی افراد می‌توانند دوزهای بالاتر ترنبولون را با حداقل عوارض جانبی تحمل کنند؛ این افراد خوش‌شانس هستند. نظر من؟ ۳۵۰ میلی‌گرم در هفته حداکثر دوز است و به ندرت مورد نیاز قرار می‌گیرد، اما اگر می‌توانید این کار را انجام دهید و عوارض جانبی برای شما قابل مدیریت است، پس آفرین!

برنامه دوزینگ، نیمه عمر و طول چرخه

ترنبولون استات نیمه‌عمری بین ۱ تا ۳ روز دارد. تزریق یک روز در میان پروتکل استاندارد برای حفظ سطح پایدار است. در صورت تمایل می‌توانید هر روز تزریق کنید، اما مزیت قابل توجهی نسبت به تزریق یک روز در میان نخواهد داشت.

چرخه‌های ترنبولون استات معمولاً برای دوره‌های کوتاه اجرا می‌شوند. ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم و همچنان حداکثر فواید را بدست آوریم، زیرا این استر سریع‌الاثر است. چرخه‌های ۸ تا ۱۰ هفته‌ای ترنبولون استات رایج هستند.

محدود کردن طول چرخه برای بسیاری از کاربران تقریباً یک ضرورت است، صرفاً به این دلیل که عوارض جانبی معمولاً با استفاده طولانی‌تر از این استروئید تشدید شده و مدیریت آن دشوارتر می‌شود.

با وجود همه این گفته‌ها:

افرادی را خواهید یافت که می‌گویند ترنبولون باید حداقل برای ۱۲ هفته استفاده شود. برخی دیگر ادعا می‌کنند که ماه‌ها آن را با دوزهای زیر ۳۰۰ میلی‌گرم در هفته استفاده کرده‌اند. هنگامی که بدانید چگونه به ترنبولون پاسخ می‌دهید و چه دوزهایی برای شما قابل تحمل است، خواهید فهمید که چه مدت برای استفاده از این استروئید راحت هستید.

چرخه‌های ترنبولون

ترنبولون انعطاف‌پذیر است و می‌تواند نقش قدرتمندی در چرخه‌های کات و حجم ایفا کند. اگرچه ترنبولون سریع‌ترین ترکیب برای افزایش حجم نیست، اما حجم به دست آمده عاری از احتباس آب خواهد بود و همین امر ترنبولون استات را به یکی از بهترین استروئیدها برای افزایش حجم خشک عضلانی تبدیل می‌کند. اما این تنها دلیل استفاده ما از آن نیست؛ شما چندین فایده از چرخه ترنبولون خواهید یافت.

چرخه ترنبولون برای مردان

بیایید نگاهی بیندازیم به اینکه یک چرخه پایه ترنبولون استات چگونه می‌تواند باشد و چه انتظاراتی می‌توان داشت. مردانی که برای اولین بار از ترنبولون استفاده می‌کنند ممکن است اثرات شدید آن را تقریباً طاقت‌فرسا بیابند. و منظورم هر دو اثرات مثبت و بالقوه مضر آن است.

رویکرد تعدیل دوز و زیاده‌روی نکردن با این استروئید بسیار قوی می‌تواند تفاوت بین نتایج فوق‌العاده و عوارض جانبی قابل مدیریت یا یک چرخه ترنبولون دشوار و ناخوشایند باشد.

با توجه به اینکه ترنبولون یکی از پراستفاده‌ترین استروئیدها برای مردان است، تجربیات و نتایج شخصی قابل توجهی به اشتراک گذاشته شده است. نظرات مثبت درباره چرخه‌های ترنبولون برای مردان شامل همه چیزهایی است که رویای آن را دارید و حتی بیشتر:

– احساس شکست‌ناپذیری با قدرت و توانی فوق‌العاده

– افزایش خشک عضلانی استثنایی حتی در حال رژیم

– عروق‌نمایی عالی و سفتی عضلات

– پمپ عضلانی بزرگ و پر بودن مداوم عضلات (پیراهن‌های تنگ ضروری است)

– افزایش میل جنسی

کمبودی از نظرات منفی درباره چرخه‌های ترنبولون وجود ندارد، اگرچه معمولاً این موارد شامل صحبت‌های برخی افراد درباره بدترین عوارض جانبی و نحوه مدیریت آنهاست. برخی بررسی‌های منفی به طور طبیعی بر تمایل ترنبولون به تأثیر بر عملکرد روانی شما متمرکز هستند.

از آنجا که هیچ دو فردی یکسان نیستند، مردان درباره پارانویا، پرخاشگری اضافی، حسادت، اضطراب و سایر احساساتی صحبت می‌کنند که با افزایش دوز یا طول چرخه کنترل آنها دشوارتر می‌شود.

در این مورد، بسیاری از مردان متوجه می‌شوند که با کاهش دوز، این عوارض کاهش می‌یابد – یادآوری دیگری از اینکه چرا انعطاف‌پذیری در دوز ترنبولون ضروری است.

چرخه ترنبولون برای زنان

با رتبه آندروژنیک بسیار بالای ترنبولون (۵۰۰)، این استروئیدی نیست که اکثر زنان به سراغ آن بروند. حتی دوزهای پایین نیز خطر قابل توجهی برای ایجاد عوارض مردانه‌سازی در زنان دارد. با این وجود، برخی زنان از استفاده از ترنبولون استات به جای استروئیدهای ملایم‌تر مانند اناوار (Oxandrolone) لذت می‌برند.

استات بهترین استر ترنبولون برای زنی است که مایل به تحمل عوارض جانبی باشد، زیرا اگر عوارض جانبی ناخوشایند شوند، به لطف نیمه عمر کوتاه آن، به سرعت از بدن خارج می‌شود.

نمونه‌ای از یک زن که چرخه ترنبولون استات را اجرا می‌کند شامل کسانی است که می‌خواهند برای مسابقات مدلینگ فیزیک آماده شوند. دوزها در مقایسه با مردان بسیار پایین خواهد بود – حداکثر زیر ۳۰ میلی‌گرم در هفته، اما به پایینی ۵ میلی‌گرم اگر اولین بار شماست. طول چرخه باید حداکثر به ۸ هفته محدود شود، در غیر این صورت افزایش عوارض مردانه‌سازی تقریباً قطعی است.

نظرات مثبت از کاربران زن ترنبولون استات شامل:

– نتایج فیزیکی خوشایند از جمله افزایش عروق‌نمایی و سفت‌شدن/سفتی عضلات

– قدرت بیشتر که منجر به شکستن مداوم رکوردهای شخصی می‌شود

– افزایش میل جنسی (برخی ممکن است این را منفی ببینند)

– کاهش چربی و مقداری افزایش توده عضلانی (بسته به رژیم غذایی)

بررسی‌های منفی درباره تجربیات زنان با ترنبولون گسترده خواهد بود – اکثر آنها نمی‌توانند آن را تحمل کنند. عوارض معمول مانند تعریق شبانه مشکل‌ساز خواهند بود، اما عوارض مردانه‌سازی بیشترین شکایات را ایجاد می‌کنند.

چرخه ترنبولون برای مبتدیان

همانطور که چندین بار اشاره کردم، ترنبولون استروئیدی نیست که مبتدیان باید به آن فکر کنند – شروع با ترنبولون به عنوان اولین ترکیب مصرفی ممکن است شما را برای همیشه از استروئیدها دور کند (که ممکن است چیز خوبی باشد یا نباشد!).

بنابراین، بیایید چرخه ترنبولون برای مبتدیان را برای کسانی در نظر بگیریم که حداقل یک یا چند استروئید دیگر را در گذشته استفاده کرده‌اند. شما یک کاربر جدید ترنبولون هستید، اما مبتدی در مصرف استروئیدها نیستید. در این حالت، دوز ایده‌آل 200 میلی‌گرم در هفته است که می‌توانید به صورت 50 میلی‌گرم هر دو روز یکبار مصرف کنید. این یک دوز مناسب برای چربی‌سوزی است که از تحلیل عضلات در دوره رژیم جلوگیری می‌کند.

هفته‌های 1-8:

– ترنبولون استات 200 میلی‌گرم در هفته

– تستوسترون پروپیونات 400 میلی‌گرم در هفته

علاوه بر دوز مصرفی، چیزی که این چرخه را به یک چرخه مبتدی تبدیل می‌کند این است که هیچ ترکیب دیگری به جز تستوسترون ضروری در آن استفاده نمی‌شود.

چرخه ترنبولون برای سطح متوسط

قدم بعدی افزایش دوز ترنبولون است اگر در دوزهای پایین آن را به خوبی تحمل کرده‌اید. این دوز می‌تواند در محدوده 300 تا 400 میلی‌گرم در هفته باشد. در چنین دوزی شاهد تغییرات فیزیکی قابل توجه و رشد سریع عضلات خواهید بود.

هفته‌های 1-8:

– ترنبولون استات 400 میلی‌گرم در هفته

– تستوسترون پروپیونات 100 میلی‌گرم در هفته

– فقط هفته‌های 1-4: دیانابول 25-50 میلی‌گرم روزانه

اکثر کاربران تمایلی به مصرف بیش از این دوز بالای ترنبولون ندارند، اما اگر بسیار حرفه‌ای هستید و عوارض جانبی را تحمل می‌کنید، می‌توانید به چرخه پیشرفته‌تر بروید. یک چرخه متوسط ممکن است شامل یک ترکیب اضافی مانند دیانابول باشد تا چرخه را با قدرت بیشتری شروع کند. تستوسترون در این چرخه فقط در حد دوز جایگزینی هورمون استفاده می‌شود.

چرخه پیشرفته ترنبولون

یک چرخه پیشرفته شامل یک یا چند استروئید اضافی خواهد بود و همچنین طول چرخه افزایش می‌یابد و به ما امکان می‌دهد از فرم کنداثر انانتات ترنبولون استفاده کنیم (البته در صورت تمایل می‌توانید آن را با استات جایگزین کنید).

هفته‌های 1-12:

– ترنبولون انانتات 500-800 میلی‌گرم در هفته

– تستوسترون انانتات 100 میلی‌گرم در هفته

– مسترون 400 میلی‌گرم در هفته

در دوزهای بالاتر از 400 میلی‌گرم در هفته، عوارض جانبی شدیدی را تجربه خواهید کرد و این چرخه فقط در صورتی باید در نظر گرفته شود که دوزهای سطح متوسط را به خوبی تحمل کرده‌اید. برخی افراد تا 600 میلی‌گرم در هفته مصرف می‌کنند و با عوارض جانبی کنار می‌آیند یا راه‌هایی برای کاهش آن‌ها پیدا می‌کنند. فقط حرفه‌ای‌ترین بدنسازان به دوزهای بالاتر از 600 میلی‌گرم نزدیک می‌شوند.

چرخه حجم‌دهی با ترنبولون

یک چرخه 12 هفته‌ای برای حجم‌دهی می‌تواند شامل 200-400 میلی‌گرم ترنبولون در هفته به صورت ثابت در طول 12 هفته باشد که بستگی به ترکیبات دیگر مورد استفاده و قدرت آن‌ها دارد. یک چرخه استاندارد شامل استفاده از استر تستوسترون و وینسترول در هفته‌های پایانی چرخه است.

چرخه چربی‌سوزی با ترنبولون

ترنبولون استات بهترین فرم ترنبولون برای چربی‌سوزی محسوب می‌شود. دوز توصیه شده برای اکثر کاربران مشابه چرخه حجم‌دهی است، به جز کاربران بسیار حرفه‌ای و پیشرفته که با دوزهای بالاتر راحت هستند.

یک چرخه با کیفیت برای چربی‌سوزی با استفاده از ترنبولون استات، مصرف 75 تا 100 میلی‌گرم دو تا سه بار در هفته به مدت چهار هفته و سپس افزایش دوز به 100 تا 150 میلی‌گرم در هفته‌های بعدی چرخه است. از آنجا که ترنبولون استات به سرعت از بدن دفع می‌شود، تزریق‌های مکررتری لازم است. همانند چرخه حجم‌دهی با ترنبولون، استفاده از ترکیبات دیگری مانند دیانابول یا تستوسترون به کنترل برخی عوارض جانبی کمک می‌کند.

برای این چرخه، هر روز به مدت 12 هفته تزریق خواهید کرد:

– هفته 1-12: 50 میلی‌گرم در روز تستوسترون پروپیونات

– هفته 1-12: 50-75 میلی‌گرم در روز ترنبولون استات

– هفته 1-12: 0.5 میلی‌گرم هر دو روز یکبار آریمیدکس

– در طول چرخه: استفاده از آگونیست دوپامین مانند دوستینکس برای کاهش پرولاکتین در صورت لزوم

(اختیاری)

– هفته 1-2: 80-120 میکروگرم در روز کلنبوترول

– هفته 9-12: 40 میلی‌گرم در روز هالوتستین برای حداکثر سفتی فیزیک

PCT (درمان پس از چرخه):

– شروع 3-4 روز پس از آخرین تزریق با 100 میلی‌گرم در روز کلومید به مدت 10 روز

– ادامه با 50 میلی‌گرم در روز کلومید برای 10 روز دیگر (یا نولوادکس با دوز 40/40/20/20)

اگرچه معمولاً ترنبولون برای مبتدیان توصیه نمی‌شود زیرا بسیار قوی است، اما اگر مصمم هستید که به عنوان یک کاربر جدید استروئید آن را امتحان کنید، محدود کردن دوز به حداکثر 75 میلی‌گرم در هفته برای یک چرخه 12 هفته‌ای به شما امکان می‌دهد نه تنها نتایج ترنبولون، بلکه نحوه مدیریت عوارض جانبی آن را نیز ارزیابی کنید.

ترنبولون در مقایسه با سایر داروهای افزایش عملکرد

در حالی که هیچ استروئید آنابولیک دیگری قابل مقایسه با ترنبولون نیست، اگر هنوز در حال تصمیم‌گیری هستید که آیا اصلاً باید از آن استفاده کنید یا خیر، ارزش دارد آن را در کنار برخی از استروئیدهایی که ممکن است برای اهداف مشابه استفاده شوند، مقایسه کنید: به‌ویژه دیانابول برای حجم‌دهی یا مسترون برای چربی‌سوزی.

ترنبولون در مقابل دیانابول

در حالی که دیانابول یک استروئید خوراکی و ترنبولون تزریقی است، هر دو فشار زیادی به کبد وارد می‌کنند. دیانابول یک ترکیب قوی برای شروع چرخه حجم‌دهی است که به سرعت حجم و قدرت زیادی اضافه می‌کند.
برخلاف ترنبولون، دیانابول باعث احتباس آب قابل توجهی می‌شود. بخش عمده وزنی که با دیانابول به دست می‌آید، مدت کوتاهی پس از قطع مصرف از بین خواهد رفت. اما در مورد ترنبولون، اگرچه ممکن است افزایش حجم به اندازه دیانابول چشمگیر نباشد، اما عضلات به دست آمده کاملاً خشک، باکیفیت و ماندگارتر خواهند بود.
حتی دیانابول در مقایسه با ترنبولون ممکن است یک استروئید “آسان‌تر” به نظر برسد، چون عوارض جانبی آن به اندازه ترنبولون شدید نیست. هر دو دارو فقط برای استفاده کوتاه‌مدت توصیه می‌شوند، اما در دوزهای پایین‌تر می‌توان

ترنبولون در مقابل مسترون

این دو ترکیب اغلب در چرخه‌های چربی‌سوزی حرفه‌ای یا آماده‌سازی مسابقات به صورت جداگانه (همراه با تستوسترون) یا ترکیبی استفاده می‌شوند.

مسترون همیشه استروئیدی ملایم‌تر و آسان‌تر از ترنبولون خواهد بود. هر دو قدرت را حفظ می‌کنند، اما ترنبولون در این زمینه قوی‌تر عمل می‌کند. هر دو دارو بدون احتباس آب هستند.

خشکی، سفتی و عروق‌نمایی با هر دو قابل دستیابی است. ترنبولون پتانسیل عضله‌سازی بسیار بیشتری نسبت به مسترون دارد که بیشتر یک استروئید خالص چربی‌سوز است.

و البته که عوارض جانبی ترنبولون به مراتب شدیدتر از مسترون است. مسترون می‌تواند سلامت روانی را بهبود بخشد، در حالی که ترنبولون ممکن است در برخی افراد باعث مشکلات جدی روانی شود. اگر تجربه کافی ندارید، مسترون انتخاب بهتری است و ترنبولون بیشتر مناسب کاربران بسیار حرفه‌ای استروئیدهاست.

استک کردن ترنبولون

ترنبولون به تنهایی بسیار مؤثر است و حتی کاربران بسیار پیشرفته نیز ممکن است به دلیل قدرت فوق‌العاده آن، تمایلی به ترکیب آن با سایر داروها نداشته باشند. فقط زمانی که به قابلیت اضافی نیاز باشد، استک کردن در نظر گرفته می‌شود.

مسترون یکی از بهترین ترکیبات برای استک با ترنبولون است – ترکیبی قدرتمند برای بازسازی بدن. این دو شهرت خوبی در ترکیب با هم دارند و از آنجا که مسترون استروئیدی نسبتاً ملایم است، ریسک عوارض جانبی به میزان قابل توجهی افزایش نمی‌یابد.

هر چیزی که با ترنبولون ترکیب کنید، شامل تستوسترون به عنوان پایه الزامی است تا از اختلال کامل عملکرد جنسی جلوگیری شود. حجم‌دهی، بازسازی، چربی‌سوزی، قدرت – ترنبولون آنقدر همه‌کاره است که تقریباً در هر استکی می‌توان از آن استفاده کرد.

ترکیب ترنبولون + آنادرول + تستوسترون (استک حجم‌دهی و قدرت)

این چیزی است که من آن را یک چرخه بسیار سمی می‌نامم، بنابراین مانند همیشه، فقط برای کاربران پیشرفته مناسب است (همانطور که تمام چرخه‌های ترنبولون اساساً چنین هستند). به این دلیل، این چرخه‌ای نیست که بخواهید اغلب انجام دهید، اما قطعاً نتایجی چشمگیر ارائه می‌دهد!

مزایا:

– افزایش حجم چشمگیر عضلات

– افزایش فوق‌العاده قدرت

– پمپ عضلانی بزرگ

– پر بودن عضلات

– نتایج سریع

دوز و طول چرخه:

– هفته‌های 1-10: ترنبولون استات 150mg/هفته

– هفته‌های 1-10: تستوسترون 600mg/هفته

– هفته‌های 3-10: آنادرول 50-100mg/روز

– طول چرخه: 10 هفته

عوارض جانبی احتمالی:

– سرکوب تولید تستوسترون

– استرس بر کلسترول و سیستم قلبی-عروقی

– سمیت کبدی

– ژنیکوماستی

– احتباس آب

– آکنه، ریزش مو

– تمام عوارض مربوط به ترنبولون در زمینه سلامت روان، تعریق و مشکلات خواب

نتایج:

استفاده از تستوسترون انانتات یا سیپیونات با دوزهای عملکردی، حجم بیشتری نسبت به استفاده صرف از آنادرول و ترنبولون ایجاد می‌کند. این چرخه حجم‌دهی برای کسانی است که می‌خواهند به نسبت سریع به حجم زیادی برسند، اما باید بتوانید عوارض شدید هر دو داروی آنادرول و ترنبولون را تحمل کنید.

علیرغم خشک بودن ترنبولون، دو ترکیب دیگر باعث احتباس آب می‌شوند، بنابراین اضافه کردن کمی کاردیو به تمرینات برای کاهش هرگونه افزایش فشار خون را در نظر بگیرید.

PCT:

به دلیل سرکوب شدید ناشی از ترنبولون، استفاده از HCG توصیه می‌شود:

– HCG – 2500iu/هفته به مدت سه هفته

– نولوادکس 40mg/روز به مدت شش هفته

– ادامه دادن با دوز نگهدارنده تستوسترون یا TRT به شدت توصیه می‌شود تا از عملکرد بیضه‌ها پس از سرکوب طولانی‌مدت ناشی از ترنبولون حمایت شود.

ترکیب ترنبولون + وینسترول + تستوسترون (استک چربی‌سوزی)

ما می‌توانستیم ترنبولون را با هر یک از بهترین استروئیدهای چربی‌سوز ترکیب کنیم، اما وینسترول انتخاب برتر است و همراه با پایه تستوسترون ضروری، ترکیبی کشنده برای چربی‌سوزی محسوب می‌شود. از آنجا که وینسترول نیز می‌تواند از رشد عضلات حمایت کند، حتی در شرایط کالری منفی با این استک می‌توانید انتظار رشد داشته باشید.

مزایا:

– کاهش چربی در حین افزایش عضله

– حفظ عضلات خشک موجود

– حفظ قدرت در شرایط کالری منفی

– فیزیکی خشک، عروقی و تفکیک‌شده

دوز و طول چرخه:

– تستوسترون پروپیونات: 300mg/هفته (50mg ترنبولون و 100mg تستوسترون پروپیونات را در یک سرنگ مخلوط کرده و دوشنبه/چهارشنبه/جمعه تزریق کنید)

– ترنبولون: 150mg/هفته

– وینسترول: 20-25mg/روز برای هفته‌های 3-8

– در صورت لزوم از آگونیست‌های دوپامین در چرخه برای کاهش پرولاکتین استفاده کنید.

– طول چرخه: 8 هفته

عوارض جانبی احتمالی:

– سرکوب تستوسترون

– آکنه و ریزش مو

– سمیت کبدی و کلیوی

– کلسترول و فشار خون بالا

– افزایش اشتها (البته برخی کاهش اشتها را تجربه می‌کنند)

– درد مفاصل

– تمام عوارض ذکر شده ترنبولون که در بالا اشاره شد

نتایج:

این چرخه کوتاه با دوز بالای ترنبولون برای فاز آخر آماده‌سازی مسابقات مناسب است. انتظار کاهش چربی قابل توجه و همزمان افزایش عضله را داشته باشید. میزان دقیق پیشرفت شما بستگی به این دارد که این یکی از اولین چرخه‌های شماست یا کاربر باتجربه‌تری هستید (که در این صورت، افزایش عضله سخت‌تر خواهد بود). این استک برای کاهش سایز کمر در حین تقویت بالاتنه و پاها عالی است و بدون احتباس آب، تا هفته هشتم کاملاً خشک و تفکیک‌شده خواهید بود.

PCT:

– کلومید 50mg/روز به مدت 3-4 هفته، همراه با آریمیدکس 0.5mg/روز.

– HCG – 2500iu/تقسیم به دو تزریق در هفته به مدت 3 هفته.

ترکیب ترنبولون + مسترون + تستوسترون (چرخه چربی‌سوزی/بازسازی)

این استک محکم برای چربی‌سوزی، بازسازی بدن یا آماده‌سازی مسابقات، سطح قدرت عالی را در حین رژیم حفظ می‌کند.

مزایا:

– کاهش چربی و همزمان افزایش عضله

– بهبود قدرت (حتی در کالری منفی)

– فیزیکی خشک و سفت؛ بدون احتباس آب

– ریکاوری سریع

دوز و طول چرخه:

– ترنبولون: 200-300mg/هفته

– مسترون: 300mg/هفته

– تستوسترون پروپیونات: 200-300mg/هفته

– در صورت لزوم آگونیست دوپامین مانند دوستینکس برای کاهش پرولاکتین اضافه شود

– طول چرخه: 8 هفته

عوارض جانبی احتمالی:

– سرکوب تستوسترون

– افزایش کلسترول و فشار خون

– سمیت کبدی

– ریزش مو و آکنه

– افزایش اشتها (توجه: بسیاری از کاربران برعکس، کاهش اشتها را تجربه می‌کنند)

– تمام عوارض شناخته شده ترنبولون (بی‌خوابی، تعریق، پرخاشگری و سایر مشکلات روانی)

نتایج:

باز هم تأکید می‌کنیم که این چرخه چربی‌سوزی بدون احتباس آب است و هر دو ترکیب در مدت کوتاهی به فیزیکی فوق‌العاده خشک، تفکیک‌شده و عروقی کمک می‌کنند. قدرت حتی در رژیم سخت نیز حفظ می‌شود و می‌توانید افزایش توده عضلانی خشک را مشاهده کنید. مسترون می‌تواند خلق و خو و دیدگاه روانی را بهبود بخشد که ممکن است به مقابله با برخی اثرات منفی روانی ترنبولون کمک کند.

PCT:

– کلومید 100mg/روز در هفته اول، سپس 50mg/روز در هفته‌های 2-4.

– HCG با دوز 2500iu/هفته به مدت 2-3 هفته (دو تزریق 1250iu در هفته به فاصله یکنواخت، مثلاً دوشنبه/پنجشنبه).

PCT پس از ترنبولون

ترنبولون احتمالاً سرکوب‌کننده‌ترین استروئید آنابولیکی است که تا به حال استفاده خواهید کرد. تولید تستوسترون کاملاً متوقف می‌شود و این وضعیت می‌تواند مدت‌ها پس از پایان چرخه ادامه یابد، به دلیل متابولیت‌های ماندگار این استروئید در بدن. پس از پایان چرخه ترنبولون، باید برنامه‌ریزی کنید که TRT یا دوز نگهدارنده تستوسترون را ادامه دهید.

یک PCT ساده با SERM به مدت 4 تا 6 هفته بعید است که عملکرد کامل بیضه‌ها را پس از استفاده از ترنبولون بازیابی کند.

HCG اغلب همراه با ترنبولون و به عنوان بخشی از PCT برای حمایت از ریکاوری استفاده می‌شود.

پارابولان (ترن هگز)

ترنبولون یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین استروئیدهای آنابولیک در بدنسازی است. با این حال، بیش از یک نوع ترنبولون وجود دارد که شامل پارابولان یا ترنبولون هگز (Trenbolone Hex) می‌شود. مانند سایر اشکال ترنبولون، این ماده نیز یک فرم اصلاح‌شده از یکی از قوی‌ترین و پرکاربردترین استروئیدها، یعنی ناندرولون (Nandrolone)، است.

با اصلاحات انجام‌شده، ترن هگز به شکل قوی‌تری از ناندرولون تبدیل می‌شود. این استروئید دارای رتبه آنابولیک و آندروژنیک بسیار بالاتری در مقایسه با تستوسترون معمولی است: ترن هگز دارای رتبه ۵۰۰ برای هر دو خاصیت آنابولیک و آندروژنیک است، در حالی که تستوسترون در هر دو زمینه رتبه ۱۰۰ دارد.

این استروئید چندمنظوره است و برای اهداف مختلفی قابل استفاده است، اما بدون شک، بیشتر به‌خاطر فواید آن در افزایش حجم خشک و بدون احتباس مایعات مورد توجه قرار می‌گیرد. ترن هگز یا پارابولان مزایای دیگری نیز دارد که در ادامه به آن‌ها پرداخته می‌شود.

پارابولان چیست؟ 

پارابولان یک استروئید آنابولیک بر پایه ناندرولون است و شباهت زیادی به استروئید معروف ترنبولون استات دارد. این همان استروئید است اما با استر متفاوتی که به آن متصل شده و نام شیمیایی آن ترنبولون هگزاهیدروبنزیل کربنات یا به اختصار ترن هگز است. هگزابولان نام تجاری دیگری برای این استروئید است، اما پارابولان شناخته‌شده‌ترین نام آن است.

در مقایسه با فرم رایج‌تر ترنبولون (استات)، پارابولان دارای استری با آزادسازی کندتر و اثر طولانی‌تر است که می‌تواند برای کاربرانی که تمایلی به تزریق‌های مکرر ترنبولون استات ندارند، مفید باشد.

به جز تفاوت در استر متصل‌شده، ساختار استروئیدی آن دقیقاً مشابه سایر اشکال ترنبولون است و بنابراین تأثیرات یکسانی بر بدن دارد.

این استروئید دارای مزایای متعددی است و البته معایبی نیز دارد که ممکن است با آن‌ها آشنا باشید. اما حتی اگر برخی از عوارض جانبی ترن هگز نگران‌کننده باشند، احتمال بروز برخی از شایع‌ترین عوارض استروئیدی در آن کمتر است، که مهم‌ترین آن فقدان فعالیت استروژنی است.

این ویژگی بلافاصله توجه بدنسازانی را جلب می‌کند که به دنبال حجم‌گیری هستند یا رقابت‌کنندگان فیزیک که به دنبال یک استروئید قدرتمند اما بدون ایجاد احتباس آب یا نفخ هستند.

بنابراین، مانند تمام اشکال ترنبولون، پارابولان یک استروئید چندمنظوره محسوب می‌شود و حتی اگر افزایش حجم زیاد هدف اصلی شما نباشد، ارزش بررسی دارد.

ترن هگز بیش از ۲۰ سال پیش توسط تولیدکننده‌اش متوقف شد، بنابراین امروزه فقط از طریق لابراتوارهای زیرزمینی قابل خریداری است که گاهی آن را تحت نام‌های مختلف به فروش می‌رسانند. معمولاً یافتن آن سخت‌تر و گران‌تر از نسخه محبوب‌تر ترنبولون استات است. مانند تمام استروئیدهای آنابولیک، خرید و استفاده از ترن هگز در ایالات متحده و اکثر کشورهای دیگر غیرقانونی است.

دوز مصرف پارابولان 

پارابولان یک استروئید قدرتمند با استر آزادسازی کند است که حتی در دوزهای متوسط نیز بسیار مؤثر عمل می‌کند. اکثر کاربران مرد تمایلی به خطرات و عوارض شدید ناشی از مصرف دوزهای بسیار بالای این استروئید ندارند. به ندرت دوزی بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم در هفته مورد نیاز یا مفید خواهد بود، و حتی با نصف این دوز نیز می‌توان به نتایج عالی دست یافت.

دوز پارابولان برای مبتدیان، متوسط و پیشرفته

اکثر کاربران مبتدی استروئیدها احتمالاً ترن هگز یا هر نوع ترنبولون را به عنوان اولین انتخاب خود در نظر نمی‌گیرند، زیرا این استروئید بیشتر مناسب کاربران با تجربه است. با این حال، اگر به عنوان یک مبتدی تصمیم به استفاده از ترن هگز دارید، بسیار مهم است که با دوز کم شروع کنید و تأثیرات آن را ارزیابی کنید، ترجیحاً در محدوده ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلی‌گرم در هفته.

کاربران متوسط معمولاً دوز ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم در هفته را انتخاب می‌کنند، در حالی که کاربران پیشرفته همچنان می‌توانند با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم به نتایج استثنایی دست یابند. برخی از بدنسازان حرفه‌ای‌تر ممکن است دوز پارابولان را به بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم و حتی تا ۵۰۰ میلی‌گرم در هفته افزایش دهند، اما این کار با ریسک قابل توجهی از عوارض جانبی همراه است.

دوز پارابولان برای زنان

مانند تمام استروئیدهای ترنبولون، پارابولان به شدت آندروژنیک است و حتی کمترین دوزهای آن می‌تواند منجر به بروز ویژگی‌های مردانه در زنان شود. بنابراین، اکثر زنان ترجیح می‌دهند از این استروئید استفاده نکنند. آن‌هایی که اقدام به مصرف پارابولان می‌کنند، در صورت مشاهده هرگونه نشانه ویرilization (مردانه‌شدن)، باید بلافاصله مصرف را قطع کنند، در غیر این صورت این اثرات ممکن است غیرقابل بازگشت باشند.

نیمه‌عمر طولانی پارابولان باعث می‌شود استفاده از آن نسبت به بسیاری از استروئیدهای دیگر که نیاز به تزریق روزانه دارند، راحت‌تر باشد. روش ایده‌آل تزریق، دو بار در هفته است، به این صورت که دوز هفتگی خود را به دو قسمت تقسیم کنید.

برخی افراد ترجیح می‌دهند فقط یک تزریق در هفته انجام دهند، اما در این صورت احتمال کاهش سطح ترکیب در خون وجود دارد، در حالی که تزریق دو بار در هفته اطمینان می‌دهد که سطح بهینه بدون افت حفظ می‌شود. طول چرخه مصرف معمولاً بین ۱۰ تا ۱۴ هفته است.

چرخه‌های پارابولان

از آنجا که ترن هگز یک استروئید با آزادسازی کند است، باید برای مدت طولانی‌تری نسبت به بسیاری از استروئیدهای دیگر استفاده شود، و برای اکثر کاربران این به معنای یک چرخه حداقل ۱۰ هفته‌ای است. چرخه‌های ۱۴ هفته‌ای پارابولان نیز غیرمعمول نیستند. ممکن است در ماه اول این چرخه نتایج قابل توجهی مشاهده نکنید، زیرا این استروئید زمان می‌برد تا به سطح اوج خود در بدن برسد.

بنابراین، چرخه پارابولان فقط باید توسط کسانی انجام شود که آماده‌اند کل دوره را بدون انتظار نتایج فوری طی کنند. در زیر برخی از نمونه چرخه‌ها برای استفاده از پارابولان آورده شده است:

چرخه پارابولان برای مبتدیان 

مبتدیان باید برای یک چرخه ۱۲ هفته‌ای آماده شوند تا بتوانند پتانسیل کامل پارابولان را تجربه کنند. قبل از شروع این چرخه، باید تجربه استفاده از سایر استروئیدهای آنابولیک را داشته باشید.

حتی کاربران جدید ترن هگز ترجیح می‌دهند آن را با یک استر تستوسترون با اثر طولانی‌مدت مانند تستوسترون سیپیونات (Testosterone Cypionate) ترکیب کنند، که در این چرخه می‌تواند با دوز ۵۰۰ میلی‌گرم در هفته استفاده شود، در حالی که ترن هگز با دوز ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم در هفته مصرف می‌شود. این چرخه برای افزایش حجم و حجم‌گیری خشک ایده‌آل است، زیرا این دو استروئید به خوبی با هم همکاری می‌کنند تا رشد عضلانی را تقویت کنند.

چرخه پارابولان برای سطح متوسط 

پارابولان بیشتر مناسب کاربران با سطح متوسط تا پیشرفته است، و می‌توانید آن را در یک چرخه ۱۲ هفته‌ای برای حجم‌گیری یا کات کردن استفاده کنید.

این مثال بر روی کات کردن یا آماده‌سازی برای مسابقات تمرکز دارد و شامل استروئید قدرتمند کات‌کننده وینسترول (Winstrol) است. در ترکیب با ترن هگز، وینسترول به شما کمک می‌کند تا حداکثر خشکی و نمای رگ‌های عضلانی را برای ظاهری کاملاً تفکیک‌شده به دست آورید.

در این چرخه، چربی‌سوزی و افزایش حجم خشک بدون احتباس آب تسریع می‌شود. تستوسترون نیز به عنوان پایه هورمونی در دوز ۱۰۰ میلی‌گرم در هفته گنجانده شده است. پارابولان می‌تواند تا ۳۰۰ میلی‌گرم در هفته استفاده شود، و وینسترول خوراکی با حداکثر دوز ۵۰ میلی‌گرم روزانه.

وینسترول فقط باید در ۶ هفته اول این چرخه ۱۲ هفته‌ای استفاده شود، زیرا اثر آن سریع‌تر از پارابولان ظاهر می‌شود.

چرخه پارابولان برای سطح پیشرفته 

پارابولان بیشتر مورد توجه کاربران پیشرفته و حرفه‌ای است که تجربه قابل توجهی در استفاده از استروئیدها دارند و می‌دانند چگونه عوارض جانبی را مدیریت کنند تا بتوانند بهترین دوز را برای اهداف خود بدون مشکل استفاده کنند. اضافه کردن برخی ترکیبات قدرتمند دیگر می‌تواند افزایش حجم شما را به سطح جدیدی برساند.

اکیپویز (Equipoise) و دیانابول (Dianabol)، در کنار پارابولان و تستوسترون در دوز جایگزینی، یکی از قوی‌ترین ترکیبات حجم‌دهنده را فراهم می‌کنند. دیانابول با دوز ۲۵ میلی‌گرم روزانه به عنوان یک استروئید خوراکی سریع‌الاثر، فقط در ۶ هفته اول استفاده می‌شود.

۴۰۰ میلی‌گرم اکویپویز در هفته و ۳۵۰ میلی‌گرم ترن هگز در هفته، همراه با تستوسترون انانتات در دوز پایه ۱۰۰ میلی‌گرم، یک چرخه ۱۴ هفته‌ای قدرتمند را تشکیل می‌دهند.

ترکیب (استک) پارابولان با سایر استروئیدها

همانطور که در نمونه چرخه‌های بالا مشاهده می‌کنید، ترن هگز به خوبی با بسیاری از استروئیدهای دیگر ترکیب می‌شود و معمولاً حداقل با یک ترکیب دیگر استفاده می‌شود.

بهترین استراتژی ترکیب، انتخاب استروئیدهایی است که نیمه‌عمر یا سرعت آزادسازی مشابهی با پارابولان دارند، یعنی استرهای با آزادسازی کند. این کار باعث سازگاری بهتر استروئیدها و همچنین راحتی در تزریق می‌شود، زیرا می‌توانید برنامه تزریق دو بار در هفته را برای تمام ترکیبات حفظ کنید.

PCT پس از چرخه پارابولان

برنامه درمان پس از چرخه (PCT) پس از استفاده از پارابولان ضروری است، زیرا این استروئید حداقل باعث سرکوب متوسط تستوسترون می‌شود و در بسیاری از موارد، این سرکوب می‌تواند شدید یا کامل باشد. اگر ترن هگز را با هر ترکیب سرکوب‌کننده دیگری ترکیب کنید، این اثر تشدید می‌شود. به طور خلاصه، PCT پس از چرخه پارابولان یک ضرورت است.

نولوادکس (Nolvadex) یا کلومید (Clomid) داروهای استاندارد PCT هستند، و به دلیل سرکوب‌کنندگی بالای پارابولان، بسیاری از کاربران از HCG (گنادوتروپین جفتی انسان) نیز با دوز ۲۵۰۰ واحد بین‌المللی در هفته به مدت دو هفته استفاده می‌کنند تا تولید طبیعی تستوسترون را تحریک کنند. این موضوع نه‌تنها برای سلامتی، بلکه برای حفظ دستاوردهای چرخه نیز حیاتی است. سطح پایین تستوسترون منجر به از دست دادن عضلات و افزایش چربی می‌شود و در نتیجه زحمات چرخه را از بین می‌برد.

نتایج استفاده از پارابولان

این استروئید هم برای حجم‌گیری و هم برای کات کردن قابل استفاده است، اما بدون شک ترن هگز در افزایش حجم و قدرت عملکرد خارق‌العاده‌ای دارد. با رتبه آنابولیک و آندروژنیک پنج برابر تستوسترون، جای تعجب نیست که پارابولان یک نیروگاه برای تقویت قدرت و رشد عضلات است. و بدون اثرات منفی احتباس آب، حجم خشکی که با این استروئید به دست می‌آورید، کیفیت بالایی خواهد داشت و برخلاف بسیاری از استروئیدهای حجم‌دهنده، باعث نفخ نمی‌شود.

این عدم احتباس آب، پارابولان را به یک گزینه ارزشمند برای کات کردن، چربی‌سوزی و آماده‌سازی مسابقات تبدیل می‌کند، جایی که یک فیزیک خشک، سفت و پر از رگ مورد نظر است. افرادی با درصد چربی بدن پایین بیشترین بهره را از ترن هگز به عنوان یک استروئید کات کننده می‌برند. می‌توانید انتظار یک ظاهر بسیار خشک و تفکیک‌شده از چرخه پارابولان داشته باشید، به‌ویژه وقتی با ترکیبات دیگری مانند وینسترول که در چربی‌سوزی عالی هستند، استفاده شود.

نتایج شما با افزایش استقامت عضلانی و بهبود ریکاوری که پارابولان ایجاد می‌کند، تقویت می‌شود و در نهایت منجر به تمرینات شدیدتر و توانایی تمرین بیشتر می‌شود.

اما دقیقاً چه نتایجی می‌توانید از پارابولان انتظار داشته باشید؟ عوامل بسیار زیادی وجود دارند که تعیین نتایج را دشوار می‌کنند. شما می‌توانید از این استروئید برای حجم‌گیری یا کات کردن استفاده کنید. دوز و طول چرخه، ترکیبات دیگر در استک، نوع، شدت و تناوب تمرینات، رژیم غذایی و ژنتیک همگی نقش دارند.

با هر نوع ترنبولون، افزایش تا ۲۰ پوند (حدود ۹ کیلوگرم) در یک چرخه غیرممکن نیست، و این افزایش حجم خشک و باکیفیت خواهد بود. اگر ترن هگز را با استروئیدهای حجم‌دهنده قوی مانند دیانابول ترکیب کنید، شانس دستیابی به این سطح افزایش می‌یابد.

عوارض جانبی ترنبولون

عوارض جانبی ترنبولون می‌تواند از نظر شدت و غیرقابل پیش‌بینی بودن، با هیچ استروئید دیگری قابل مقایسه نباشد. آنچه ترن در من ایجاد می‌کند ممکن است با تجربه شما کاملاً متفاوت باشد! من موافقم که گاهی اغراق در مورد عوارض جانبی ترن وجود دارد.

در حالی که برخی از افراد کنترل عوارض آن را دشوار می‌دانند، دیگران به خوبی از پس آن برمی‌آیند، به‌ویژه اگر انعطاف‌پذیری کاهش دوز در صورت لزوم را داشته باشید.

در مورد اکثر استروئیدهای آنابولیک دیگر، می‌توانید پیش‌بینی نسبتاً خوبی از عوارض جانبی داشته باشید. اما ترنبولون یک استثناست.

این استروئید طیف وسیعی از عوارض جانبی بالقوه را دارد که بسیاری از استروئیدهای دیگر ایجاد نمی‌کنند، یا حداقل نه به شدتی که ترن می‌تواند ایجاد کند. برخی از این عوارض تقریباً منحصر به ترنبولون هستند.

اگر از عوارض منحصر به فرد ترنبولون اطلاعی نداشته باشید، ممکن است با احساس آن‌ها دچار وحشت شوید. در ادامه برخی از عوارض منحصر به فرد ترن را بررسی می‌کنیم:

تعریق بیش از حد 

گزارش‌های تعریق شدید با ترنبولون بسیار بیشتر از سایر استروئیدها است. احتمالاً دلیل اصلی این تعریق بیش از حد، افزایش میزان متابولیسمی است که ترن ایجاد می‌کند. ممکن است متوجه شوید که شب‌ها بیشتر عرق می‌کنید (که این می‌تواند به یکی دیگر از عوارض بدنام ترن که در ادامه توضیح داده می‌شود، دامن بزند).

اگرچه این عارضه جدی نیست، اما می‌تواند آزاردهنده باشد. در موارد شدید، ممکن است به حدی عرق کنید که دچار کم‌آبی شوید، بنابراین نوشیدن آب کافی ضروری است.

ترم‌سومنیا (بی‌خوابی/اختلال خواب) 

اختلالات خواب و حتی بی‌خوابی کامل با ترنبولون می‌تواند آنقدر شدید باشد که به آن لقب “ترم‌سومنیا” داده‌اند. این احتمالاً ناشی از تأثیر ترنبولون بر سیستم عصبی است که می‌تواند ساعت بدن شما را به هم بریزد و همچنین باعث اضطراب شود که خود می‌تواند منجر به مشکلات خواب شود.

ممکن است خوش‌شانس باشید و این عوارض را تجربه نکنید، اما بسیاری از کاربران ترن آن را گزارش می‌دهند، و این می‌تواند از عدم توانایی خفیف تا متوسط در به خواب رفتن یا خواب ماندن، تا بی‌خوابی شدید که تقریباً هیچ خوابی ندارید، متغیر باشد. در بدترین موارد، برخی افراد به داروها یا سایر کمک‌های خواب روی می‌آورند، زیرا اگر خوب نخوابید، نتایج و عملکرد شما به خطر می‌افتد.

ترن-دیک (اختلال نعوظ و مشکلات میل جنسی) 

هر استروئید سرکوب‌کننده می‌تواند باعث کاهش تستوسترون شود، اما ترنبولون به‌عنوان یکی از قوی‌ترین سرکوب‌کننده‌ها شناخته می‌شود. غیرمعمول نیست که این استروئید باعث قطع کامل تولید تستوسترون شود، و اختلال نعوظ و مشکلات میل جنسی فقط دو مورد از بسیاری از عوارض احتمالی کمبود تستوسترون هستند.

خوشبختانه، این عارضه به راحتی قابل پیشگیری است، زیرا معمولاً ناشی از دوز بالای ترن و عدم تأمین تستوسترون کافی است. به سادگی، باید یک فرم تستوسترون را در چرخه ترنبولون خود بگنجانید، که حداقل باید در دوز جایگزینی هورمون باشد.

سرفه ترن (Tren-cough) 

دلیل دقیق سرفه ناشی از ترن هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است، اما فعال شدن پروستاگلاندین‌های التهابی و تنگ‌کننده عروق احتمالاً نقش دارد. هنگامی که عضلات صاف دیواره برونش ریه منقبض می‌شوند، واکنش سرفه می‌تواند ایجاد شود، که اساساً به صورت یک حمله سرفه غیرقابل کنترل احساس می‌شود.

تصور می‌شود که علت اولیه این است که محلول روغنی تزریق به طور تصادفی به مویرگ‌های کوچک می‌رسد و وارد جریان خون می‌شود. در حالی که می‌توان از تزریق به رگ‌های بزرگ اجتناب کرد، اجتناب از مویرگ‌های ریز معمولاً شانسی است.

سرفه معمولاً بلافاصله پس از تزریق شروع می‌شود و از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می‌کشد. برخی افراد فقط احساس خس‌خس خفیف می‌کنند، در حالی که برای دیگران ممکن است یک سرفه شدید یا احساس تنگی نفس ایجاد شود.

افزایش پرخاشگری و تحریک‌پذیری

به‌طور کلی، استروئیدها به ایجاد «خشم استروئیدی» معروف هستند، اما این مشکل در مورد اکثر ترکیبات چندان جدی نیست. اما در مورد ترنبولون، داستان کاملاً متفاوت است، زیرا این استروئید می‌تواند تغییرات چشمگیری در خلق‌وخو ایجاد کند. هرچه دوز مصرفی شما بیشتر باشد، احتمال بروز مشکلات شدیدتر پرخاشگری افزایش می‌یابد.

نحوه تأثیر این مسئله بر زندگی شما تا حد زیادی به شخصیت شما بستگی دارد. برخی افراد می‌توانند این انرژی را به تمرینات ورزشی هدایت کنند بدون اینکه بر زندگی شخصی‌شان تأثیر بگذارد. اما اگر ذاتاً فردی تحریک‌پذیر و کم‌طاقت هستید، ترنبولون این ویژگی‌ها را تشدید خواهد کرد. در این صورت، باید تأثیر آن بر روابط کاری و شخصی خود را در نظر بگیرید تا تصمیم بگیرید که آیا استفاده از ترنبولون برای شما ارزش دارد یا خیر.

مشکلات ژنیکوماستی مرتبط با پروژسترون و پرولاکتین

ترنبولون به عنوان یک پروژستین در نظر گرفته می‌شود و این ویژگی باعث بروز برخی عوارض جانبی ناخواسته مرتبط با پروژسترون می‌شود. علاوه بر این، ترنبولون باعث افزایش سطح پرولاکتین نیز می‌شود. این ترکیب منجر به بروز برخی عوارض مشابه با عوارض استروژنیک در سایر استروئیدها می‌شود، از جمله ژنیکوماستی و در برخی موارد، احتباس آب.

اگرچه اکثر کاربران متوجه احتباس آب قابل‌توجهی نمی‌شوند، اما ژنیکوماستی در صورت عدم کنترل می‌تواند به مشکلی جدی تبدیل شود. برای مقابله با این عارضه ناشی از پروژسترون، می‌توانید از همان داروهای ضد استروژن یا مهارکننده‌های آروماتاز که برای سایر استروئیدها استفاده می‌شود، بهره ببرید. برای کاهش سطح پرولاکتین نیز داروهای خاصی وجود دارند و به کاربران ترنبولون توصیه می‌شود که از داروهای ضد پرولاکتین استفاده کنند.

عوارض استروژنیک

ترنبولون یک استروئید استروژنیک نیست و هیچ فعالیت استروژنی ندارد. اما این پایان ماجرا نیست! متأسفانه، این بدان معنا نیست که شما از عوارض شبه‌استروژنیک در امان خواهید بود، زیرا ترنبولون میل زیادی به گیرنده‌های پروژسترون دارد. این یعنی ژنیکوماستی همچنان می‌تواند ایجاد شود و در برخی موارد حتی شدید باشد.

برای کسانی که پیش از استفاده با مکانیسم داخلی ترنبولون آشنا نباشند، این موضوع می‌تواند بسیار شوک‌آور باشد. اگر برای بروز ژنیکوماستی آماده نباشید، خطر از کنترل خارج شدن آن وجود دارد و این مسئله با ترنبولون می‌تواند شدید باشد. بنابراین، داشتن داروهای ضد استروژن و مهارکننده‌های آروماتاز در طول چرخه ترنبولون، همانند سایر استروئیدها، حیاتی است.

عوارض آندروژنیک 

ترنبولون دارای رتبه آندروژنیک بسیار بالایی معادل ۵۰۰ است که پنج برابر تستوسترون است. بنابراین، می‌توان انتظار داشت که عوارض جانبی آن در مقایسه با دوزهای بالا حتی از تستوسترون نیز بسیار شدیدتر باشد.

حتی در کمترین دوزهای ترنبولون نیز تقریباً مطمئن باشید که این عوارض آندروژنیک را تجربه خواهید کرد؛ این استروئید واقعاً قدرتمند است! اما همانند تمام عوارض آندروژنیک، تجربه هر فرد متفاوت است. ممکن است شما از آن دسته افراد خوش‌شانس باشید که از نظر ژنتیکی مستعد نباشند و عوارض آندروژنیک کمی را تجربه کنید.

دو مورد اصلی نگرانی، افزایش آکنه و چربی پوست و همچنین ریزش موی سر یا طاسی الگوی مردانه است. ترنبولون یک آندروژن بسیار قوی است، بنابراین اگر از نظر ژنتیکی مستعد آکنه یا ریزش مو باشید، تقریباً مطمئن باشید که این عوارض را تجربه خواهید کرد. آکنه پس از قطع مصرف از بین می‌رود، اما ریزش مو بدون درمان مناسب دائمی خواهد بود.

عارضه آندروژنیک دیگر، بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات یا BPH) است که بیشتر پس از استفاده طولانی‌مدت یا با دوزهای بالا رخ می‌دهد. در صورت پیشرفت، BPH می‌تواند باعث مشکلات مثانه، مجاری ادراری یا کلیه‌ها شود.

عوارض هپاتوتوکسیک (سمیت کبدی)

تمامی استروئیدها تا حدی به کبد و کلیه‌ها استرس وارد می‌کنند و ترنبولون نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما با وجود قدرت فوق‌العاده آن، ترنبولون خطر بیشتری برای کبد و کلیه‌ها نسبت به سایر استروئیدها ایجاد نمی‌کند. البته اگر از قبل مشکلات کبدی یا کلیوی دارید، باید به‌طور کلی از مصرف ترنبولون خودداری کنید.

افراد سالم که از دوزهای متوسط و چرخه‌های کوتاه با استراحت کافی استفاده می‌کنند، خطرات مربوط به این اندام‌های حیاتی را به حداقل می‌رسانند. همچنین باید توجه داشته باشید که تیره شدن رنگ ادرار در طول مصرف ترنبولون شایع است و اغلب با خون یا نشانه‌ای از سمیت کلیه اشتباه گرفته می‌شود. اما در بیشتر موارد، این مسئله ناشی از اکسیداسیون طبیعی ترنبولون است که منجر به رنگ تیره و زنگ‌زده می‌شود.

عوارض مربوط به محور HPTA و تولید تستوسترون اندوژن

سرکوب محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-بیضه (HPTA) تقریباً یک عارضه قطعی ترنبولون است. این استروئید تولید تستوسترون را به‌شدت و به سرعت متوقف می‌کند. بسیاری از استروئیدهای دیگر نیز تا حدی تستوسترون را سرکوب می‌کنند، اما ترنبولون به خاطر توانایی شدید و کارآمدش در سرکوب کامل تستوسترون شناخته شده است، حتی در دوزهای پایین. بنابراین، گنجاندن تستوسترون خارجی با دوز ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم در هفته در چرخه ترنبولون، برای جلوگیری از علائم کمبود تستوسترون ضروری است.

عوارض قلبی-عروقی

شاید چیزهای زیادی درباره عوارض قلبی-عروقی ترنبولون نشنیده باشید، اما این عوارض قطعاً وجود دارند. منظور اصلی از این عوارض، تأثیر آن‌ها بر کلسترول و فشار خون است.

ثابت شده است که ترنبولون تأثیر منفی بر کلسترول دارد و میزان شدت آن به فرد بستگی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که ترنبولون می‌تواند باعث کاهش سطح کلسترول HDL (خوب) و افزایش سطح کلسترول LDL (بد) شود.

همچنین، ترنبولون می‌تواند در برخی کاربران باعث کاهش عملکرد قلبی-عروقی شود. این مسئله منجر به کاهش استقامت و توانایی انجام تمرینات کاردیوی شدید می‌شود. به‌ویژه افراد مبتلا به آسم ممکن است با مشکلات تنفسی نگران‌کننده‌ای مواجه شوند. به همین دلیل، ترنبولون استروئید مناسبی برای ورزشکاران استقامتی محسوب نمی‌شود.

عوارض مربوط به زنان

زنان استفاده‌کننده از ترنبولون استات تقریباً مطمئن باشند که عوارض مردانه‌سازی را تجربه خواهند کرد – به یاد داشته باشید که رتبه آندروژنیک ترنبولون ۵۰۰ است! کلفت شدن صدا، رشد موهای بدن، بزرگ شدن کلیتوریس، کاهش سایز سینه‌ها و تغییرات در چرخه قاعدگی، همگی از عوارضی هستند که زنان در طول مصرف ترنبولون تجربه می‌کنند.

آیا ترنبولون ایمن است؟

هرگز نمی‌توان گفت که هیچ استروئیدی برای بدنسازی یا عملکرد ورزشی کاملاً ایمن است. در حالی که برخی استروئیدها در دوزهای پایین برای مصارف پزشکی تأیید شده‌اند، ترنبولون یکی از آن‌ها نیست. این بدان معناست که نه‌تنها ترنبولون حتی در دوزهای بسیار پایین برای مصارف انسانی مناسب تشخیص داده نشده، بلکه اطلاعات دقیقی نیز درباره تأثیر دوزهای بالا و استفاده طولانی‌مدت آن بر بدن وجود ندارد.

تنها چیزی که داریم، گزارش‌های تجربی کاربران است که اگرچه مفید هستند، اما به‌هیچ‌وجه علمی محسوب نمی‌شوند. همه این‌ها به این معناست که شما با خرید ترنبولون در حال قمار هستید. ما می‌دانیم که بیشتر خطرات عوارض جانبی چه هستند، اما مسئله این است که شما به‌عنوان یک فرد چقدر تحت تأثیر قرار خواهید گرفت. بنابراین، ترنبولون را نمی‌توان «ایمن» توصیف کرد، زیرا این ماده می‌تواند فشار زیادی به قلب شما وارد کند و تأثیر منفی بر کلسترول داشته باشد – و همین مسئله به‌تنهایی هرگونه تصور «ایمن» بودن را از ترنبولون می‌گیرد.

تایج ترنبولون

شما می‌توانید از ترنبولون هم در چرخه‌های حجم‌گیری و هم در چرخه‌های کات استفاده کنید. ترنبولون استات به‌عنوان بهترین نوع برای کات شناخته می‌شود، اما اگر فقط به ترنبولون انانتات دسترسی دارید، جای نگرانی نیست، زیرا در بخش کات نیز عملکرد ضعیفی ندارد، به‌ویژه که نگرانی درباره احتباس آب وجود ندارد.

نتایج هم در کات و هم در حجم‌گیری به دلیل توانایی ترنبولون در افزایش لیپولیز (تجزیه چربی) حاصل می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود چربی ذخیره شده به عنوان انرژی استفاده شود، در نتیجه چربی بیشتری سوزانده شده و عضله‌سازی سریع‌تر اتفاق می‌افتد – که همه این‌ها به دلیل قدرت فوق‌العاده این استروئید رخ می‌دهند.

نتایج معمولی که می‌توان از ترنبولون انتظار داشت:

– حجم‌گیری سریع به دلیل افزایش سنتز پروتئین: ترنبولون یک محیط آنابولیک بسیار فعال ایجاد می‌کند که در آن عضلات به سرعت ترمیم و رشد می‌کنند و منجر به افزایش حجم سریع و چشمگیر می‌شوند. فعالیت آنابولیک افزایش‌یافته همچنین چربی‌سوزی و استفاده از چربی ذخیره شده به عنوان انرژی را آسان‌تر و سریع‌تر می‌کند، در حالی که عضلات خشک موجود حفظ می‌شوند.

– افزایش حفظ نیتروژن: ترنبولون تعادل مثبت نیتروژن را حفظ می‌کند، بنابراین کاتابولیسم عضلانی خطری ندارد. این مسئله همچنین به بهبود عملکرد، توانایی وزنه‌زدن، ریکاوری و رشد عضلات کمک می‌کند.

– افزایش سطح IGF-1: فاکتور رشد شبه‌انسولین-۱ (IGF-1) تحت تأثیر اثر آنابولیک قدرتمند ترنبولون بر فعالیت گیرنده‌های آندروژن افزایش می‌یابد. افزایش این هورمون باعث رشد بیشتر پروتئین عضلات اسکلتی می‌شود. این هورمون برای بسیاری از فرآیندهای بدن ضروری است و نقش حیاتی در ریکاوری سریع دارد.

– بهبود جذب مواد غذایی: ترنبولون در ابتدا برای بهبود بازده تغذیه در دام‌ها توسعه یافت، بنابراین جای تعجب نیست که اثر مشابهی در انسان‌ها داشته باشد. بازده تغذیه به این اشاره دارد که چقدر از غذایی که مصرف می‌کنید به عضله تبدیل می‌شود، زیرا این استروئید به بدن کمک می‌کند تا از هر کالری و ماده مغذی بهینه استفاده کند.

– ریکاوری سریع: با افزایش قدرت، توان، استقامت و عضله‌سازی ناشی از ترنبولون، هرچه در تمرینات فشار بیشتری وارد کنید، بافت عضلانی شما تحت استرس بیشتری قرار می‌گیرد. ریکاوری سریع با ترنبولون باعث ترمیم سریع‌تر بافت عضلانی و رشد بیشتر عضلات می‌شود و شما را سریع‌تر برای جلسه تمرینی بعدی آماده می‌کند. ترنبولون در کاهش و حتی جلوگیری از درد عضلانی تأخیری (DOMS) نیز مؤثر است، بنابراین زمان استراحت بین تمرینات به حداقل می‌رسد.

همه این‌ها در مقایسه با اکثر استروئیدهای دیگر با سرعت بسیار بالایی اتفاق می‌افتند. می‌دانیم که ترنبولون می‌تواند در مدت زمان بسیار کوتاهی افزایش چشمگیری در قدرت و عضله‌سازی ایجاد کند. این دلایل اصلی محبوبیت این استروئید هستند و در ترکیب با توانایی چربی‌سوزی آن، ترنبولون در بین بدنسازان حرفه‌ای، مدل‌های فیتنس و رقابت‌کنندگان فیزیک بسیار محبوب است.

نتایج افزایش قدرت

ترنبولون قادر است افزایش قابل‌توجهی در قدرت شما ایجاد کند. این استروئید مورد علاقه وزنه‌برداران است و این مسئله به شما می‌گوید که چه انتظاری از افزایش قدرت داشته باشید. این افزایش‌ها بسیار سریع اتفاق می‌افتند، زیرا ترنبولون استات یک استروئید سریع‌الاثر است.

در چند هفته اول چرخه ترنبولون، ممکن است ۱۰۰ پوند (۴۵ کیلوگرم) به پرس سینه خود اضافه کنید. اما این بدان معنا نیست که حتماً باید این کار را انجام دهید – مراقبت از آسیب‌ها حیاتی است. اضافه کردن وزن قابل‌توجه به تمرینات در اولین چرخه ترنبولون، فشار زیادی به مفاصل، تاندون‌ها و عضلات وارد می‌کند، قبل از اینکه آن‌ها زمان کافی برای تطبیق با وزن جدید را داشته باشند.

با افزایش چشمگیر قدرت، پمپاژ عضلات نیز به شدت افزایش می‌یابد و شما در طول تمرینات به‌طور مداوم این احساس را خواهید داشت. حتی در روزهای استراحت نیز، شاهد پرتر و سفت‌تر شدن عضلات خود خواهید بود، حتی اگر چند روز تمرین نکنید.

اگر اولین بار است که از ترنبولون استفاده می‌کنید و اگر با سایر استروئیدها (حتی فقط تستوسترون) افزایش قدرت رضایت‌بخشی را تجربه کرده‌اید، انتظار داشته باشید که با ترنبولون به سطحی از قدرت برسید که قبلاً با هیچ استروئید دیگری به آن دست نیافته‌اید – ترنبولون در این زمینه به‌دلیل رتبه آنابولیک فوق‌العاده‌اش بسیار قدرتمندتر است.

نتایج عضله‌سازی

تنها استفاده رسمی و قانونی ترنبولون در دام‌ها است، جایی که برای افزایش اشتها و توده عضلانی آن‌ها استفاده می‌شود تا رشد بیشتری داشته باشند. این مسئله به ما ایده خوبی از توانایی ترنبولون در عضله‌سازی می‌دهد.

میزان عضله‌سازی در یک چرخه ترنبولون می‌تواند بسیار متفاوت باشد و نتایج شما ممکن است با فرد دیگر کاملاً فرق کند، زیرا عوامل متعددی دخیل هستند. رژیم غذایی، تمرینات، طول چرخه، دوز مصرفی، ترکیبات دیگر مورد استفاده، نوع بدن و متابولیسم شما همگی در نتایج تأثیرگذارند.

برای اکثر مردان، افزایش ۲۰ پوند (۹ کیلوگرم) یا بیشتر در یک چرخه کاملاً قابل‌دسترس است. فقط در بازوها می‌توان با تمرینات مناسب به افزایش ۲ پوندی (۱ کیلوگرم) رسید. افزایش ۳۰ پوندی (۱۴ کیلوگرم) نیز غیرممکن نیست، اما برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای باید یک کاربر حرفه‌ای و بسیار جدی باشید و پس از چرخه نیز برای حفظ آن سخت کار کنید.

نکته مثبت دیگر در مورد عضله‌سازی با ترنبولون این است که این افزایش‌ها به‌ویژه با ترنبولون استات بسیار سریع اتفاق می‌افتند. این استروئید نتایج را بسیار سریع‌تر از هر نوع تستوسترونی ارائه می‌دهد و به همین دلیل به‌عنوان یک استروئید پیش از مسابقه که می‌توان آن را حتی فقط برای چهار هفته استفاده کرد، بسیار ارزشمند است. همچنین عضله‌سازی بدون نفخ ناشی از تستوسترون اتفاق می‌افتد و به شما اجازه می‌دهد تا خشک و تفکیک‌شده باقی بمانید، زیرا همزمان چربی نیز از دست می‌دهید.

اکثر افراد افزایش ۲۰ پوندی را بسیار رضایت‌بخش می‌دانند و برای رسیدن به این نتیجه نیازی به دوزهای بالا نیست. حتی یک چرخه ۴ هفته‌ای با دوز متوسط می‌تواند ۱۵ پوند (۷ کیلوگرم) افزایش عضله به همراه داشته باشد، یا اگر چرخه را با رژیم و تمرین مناسب به ۸ هفته برسانید، افزایش ۲۵ پوندی (۱۱ کیلوگرم) کاملاً قابل‌دسترس است. فقط به یاد داشته باشید که هرچه مدت استفاده بیشتر باشد، عوارض جانبی نیز شدیدتر خواهند شد.

نتایج چربی‌سوزی 

ترنبولون استروئیدی است که به شما اجازه می‌دهد همزمان عضله بسازید و چربی از دست بدهید. این اثر همزمان، آن را به یک ترکیب ایده‌آل برای آماده‌سازی مسابقات تبدیل می‌کند، به‌ویژه که این استروئید آروماتیزه نمی‌شود و بنابراین با احتباس آب مواجه نخواهید شد. ترنبولون استروئیدی است که خشکی و فیزیکی تفکیک‌شده، خشک و پر از رگ را تقویت می‌کند.

ترنبولون در بین وزنه‌بردارانی که هدفشان کاهش وزن بدون از دست دادن عضله و قدرت است، و همچنین در بین بدنسازان رقابتی محبوبیت دارد. دلیل آن ساده است: ترنبولون چربی‌سوزی را تسریع می‌کند و این کار را بدون ایجاد حالت کاتابولیک (سوختن عضلات برای انرژی) انجام می‌دهد.

وقتی فردی را می‌بینید که از ترنبولون به‌درستی استفاده کرده است، تعریف عضلانی فوق‌العاده‌ای را مشاهده می‌کنید که بدون رساندن چربی بدن به سطح بسیار پایین امکان‌پذیر نیست. نکته مهم این است که اگر تنها هدف شما چربی‌سوزی است و به عضله‌سازی زیاد اهمیتی نمی‌دهید، ترکیبات بسیار بهتری از ترنبولون برای این هدف وجود دارند.

توانایی ترنبولون در چربی‌سوزی عالی است، اما فقط در صورتی مناسب است که هدف نهایی شما یک بدن عضلانی و فوق‌العاده تفکیک‌شده باشد، نه به‌عنوان یک استروئید عمومی برای کاهش وزن.

بررسی‌های ترنبولون

ترنبولون یکی از پرحاشیه‌ترین استروئیدها است و بسیاری از کاربران از به اشتراک گذاشتن تجربیات و نتایج خود با این استروئید ابایی ندارند. البته همه بررسی‌ها مثبت نیستند – به همان اندازه که افراد از نتایج خیره‌کننده خود عکس می‌گذارند، به همان تعداد نیز از تجربیات منفی خود با ترنبولون می‌گویند. برای درک کامل تأثیرات ترنبولون و تصمیم‌گیری درباره خرید آن، باید هم جنبه‌های مثبت و هم منفی را در نظر بگیرید.

بررسی‌های مثبت

بررسی‌های مثبت ترنبولون معمولاً بر روی میزان و سرعت عضله‌سازی (که بسیار سریع است)، افزایش قدرت و کاهش چربی یا تغییر ترکیب بدن تمرکز دارند.

افزایش فوق‌العاده قدرت و پمپ عضلانی از ویژگی‌های مشترک تمام بررسی‌های مثبت است. این مسئله تمرینات را بهبود می‌بخشد و شما احساس خواهید کرد که هر جلسه تمرینی در یک یا چند زمینه پیشرفت کرده‌اید. این یعنی افزایش وزنه‌ها، تکرارهای بیشتر و توانایی تمرین بسیار فراتر از سطح معمول شما.

برخی نتایج مثبت دیگری که کاربران ترنبولون گزارش می‌دهند شامل افزایش محتوای معدنی استخوان (برای تأیید این مورد نیاز به آزمایش دارید)، بهبود ریکاوری و افزایش میل جنسی در دوزهای پایین (در دوزهای بالا ممکن است اثر معکوس داشته باشد) است.

بسیاری از کاربران اظهار می‌کنند که هنگام استفاده از ترنبولون احساس افزایش قابل‌توجهی در اعتمادبه‌نفس دارند. البته مشخص نیست که این مسئله به دلیل نتایج عالی است یا صرفاً یک تغییر روانی – این چیزی است که باید خودتان تجربه کنید!

بررسی‌های منفی

بدون شک، بررسی‌های منفی ترنبولون کاملاً حول محور عوارض جانبی آن می‌چرخند. البته افراد کمی از نتایجی که ترنبولون می‌دهد شکایت دارند، اما عوارض جانبی شدید اغلب این نتایج را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند.

برای برخی افراد، این عوارض غیرقابل تحمل است و مجبور می‌شوند مصرف را قطع کنند تا استروئید از بدن خارج شده و از عوارض آن ریکاوری شوند. حتی کسانی که نتایج فوق‌العاده‌ای می‌بینند نیز از عوارض جانبی رنج می‌برند. این موارد اغلب شامل کیفیت پایین خواب و تعریق شدید شبانه است.

شکایت دیگری که ممکن است با آن مواجه شوید (به‌ویژه در افرادی که از ترنبولون برای کات یا تغییر ترکیب بدن استفاده می‌کنند)، افزایش اشتها است که به یک مشکل تبدیل می‌شود. برخی افراد با افزایش شدید اشتها مواجه می‌شوند و مقاومت در برابر آن، به‌ویژه در هنگام کاهش کالری و رژیم غذایی، دشوار است.

افزایش اشتها یکی از اهداف اصلی استفاده از ترنبولون در دام‌ها است، اما همه کاربران بدنسازی از آن استقبال نمی‌کنند و شما باید از نظر ذهنی قوی باشید تا در برابر پرخوری در طول رژیم‌های سخت مقاومت کنید، در غیر این صورت نتایج به سرعت از بین خواهند رفت.

جوش‌های پوستی نیز یکی دیگر از شکایت‌های رایج در بررسی‌های منفی است. این یک عارضه جانبی قابل‌انتظار است، اما برخی افراد به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند و احساس می‌کنند به دوران نوجوانی بازگشته‌اند. محصولات موضعی پوست یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی (طبق توصیه پزشک) می‌توانند تا حدی این مشکل را کاهش دهند. افرادی که مستعد آکنه شدید هستند، احتمالاً با محصولات بدون نسخه بهبود چندانی نخواهند یافت.

دوره‌های تصادفی افسردگی نیز اغلب در بررسی‌های منفی ذکر می‌شوند. این یک عارضه فردی است، اما نباید آن را نادیده گرفت. این حالت مشابه احساس افت روحیه است و ممکن است در صورت عدم تزریق منظم ایجاد شود. اما برخی افراد به‌طور ذاتی مستعد روحیه پایین هستند و این مسئله در بدترین موارد می‌تواند دلیل کافی برای عدم استفاده از ترنبولون باشد. افزایش فشار خون و سوزش سر دل نیز از دیگر جنبه‌های منفی هستند که برخی کاربران گزارش داده‌اند.

سوالات متداول درباره ترنبولون

ترنبولون چقدر طول می‌کشد تا اثر کند؟

سریع‌ترین فرم ترنبولون، **استات ترن** است که بلافاصله پس از تزریق شروع به اثر می‌کند و سریع‌تر از **انانتات ترن** از بدن خارج می‌شود. برای مشاهده اثرات کامل ترنبولون پس از شروع سیکل، حدود یک هفته زمان لازم است. از آنجا که سیکل ترن معمولاً بین **۸ تا ۱۶ هفته** طول می‌کشد، زمان کافی برای بهره‌برداری از اثرات قدرتمند این استروئید وجود دارد.

آیا ترنبولون غیرقانونی است؟

ترنبولون در آمریکا تحت قانون مواد کنترل‌شده (Schedule III) طبقه‌بندی شده و در بیشتر نقاط جهان نیز غیرقانونی است. خرید ترنبولون از لابراتوارهای زیرزمینی نیز غیرقانونی است. هیچ فرمی از ترنبولون امروزه برای مصارف انسانی تأیید نشده و تنها در برخی کشورها برای مصارف دامپزشکی مجاز است.

انانتات ترنبولون دیگر تأیید نشده و تنها در بازار سیاه یافت می‌شود. بنابراین، هرگونه استفاده از ترنبولون به عنوان استروئید آنابولیک غیرقانونی بوده و تحت تحریم تمام سازمان‌های ضددوپینگ ورزشی جهان قرار دارد.

 آیا ترنبولون باعث ریزش مو می‌شود؟

فعالیت آندروژنیک ترنبولون می‌تواند منجر به ریزش موی سر و در عین حال افزایش رشد موهای صورت و بدن شود. اگر در ژنتیک شما طاسی الگوی مردانه وجود دارد (به سر پدر و پدربزرگ خود نگاه کنید)، در مقایسه با افرادی که مستعد طاسی نیستند، ریزش موی سر در اثر استفاده از ترنبولون محتمل‌تر است.

ترن-فلو (Tren-flu) چیست؟)

این مورد با سرفه ترن متفاوت است، اگرچه سرفه نیز می‌تواند همراه با علائم شبه‌آنفولانزا باشد. ترن-فلو یک عارضه جانبی نسبتاً رایج و ناخوشایند است، زیرا وقتی حالتی شبیه آنفولانزا دارید، تمایلی به تمرین ندارید. علائم ترن-فلو شامل تعریق، سردرد، سرگیجه، تب و سایر نشانه‌های مشابه آنفولانزای واقعی است.

آیا ترنبولون کلسترول را افزایش می‌دهد؟

ثابت شده که ترنبولون می‌تواند باعث کاهش کلسترول خوب (HDL) و افزایش کلسترول بد (LDL) شود. حفظ یک رژیم غذایی باکیفیت که به کنترل کلسترول کمک کند، برای کاهش این مشکل حیاتی است.

یکی از بهترین راه‌ها، مصرف مواد غذایی سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳ (مانند ماهی‌های چرب) است که به تنظیم کلسترول کمک می‌کنند. این مواد معمولاً در رژیم بدنسازان حرفه‌ای گنجانده می‌شوند.

آیا ترنبولون باعث پرخاشگری می‌شود؟

تغییرات خلقی و عصبانیت از عوارض شناخته‌شده ترن هستند و این موارد با افزایش دوز و حساسیت فرد تشدید می‌شوند. برخی کاربران حتی با دوزهای پایین این استروئید بسیار قوی، **مشکلات پرخاشگری** را تجربه می‌کنند.

به این حالت “خشم ترن” (Tren rage) می‌گویند. افرادی که پیش از مصرف ترنبولون ذاتاً پرخاشگر بوده‌اند، احتمالاً در طول مصرف وضعیت بدتری خواهند داشت. دلیل اصلی خشم ناشی از ترن، تأثیر ترکیبات آندروژنیک بر شیمی مغز است که باعث تحریک‌پذیری و کم‌طاقتی در برخی افراد می‌شود.

علت سرفه ترن چیست؟

سرفه ترن زمانی رخ می‌دهد که رگ‌های خونی دیواره عضلانی مجاری تنفسی منقبض می‌شوند. هنوز دقیقاً مشخص نیست چرا این اتفاق می‌افتد، اما متخصصان می‌دانند که این واکنش مرتبط با پریشانی تنفسی است. سرفه ترن اغلب به صورت حملات غیرقابل کنترل سرفه ظاهر می‌شود و یکی از آزاردهنده‌ترین عوارض جانبی این استروئید است.

بهترین روش برای ترکیب ترن (Stack) برای مبتدیان چیست؟

یک سیکل خوب ترنبولون/تستوسترون:

– ۲۵۰mg در هفته تستوسترون انانتات + ۲۵۰mg در هفته ترن انانتات** به مدت **۶ تا ۸ هفته*

این ترکیب برای مشاهده نتایج کافی است.

یک سیکل دیگر با افزودن اناوار (Anavar):

– ۸ هفته با ۳۰۰mg در هفته ترن، ۳۰۰mg در هفته تستوسترون پروپیونات، ۵۰mg در روز اناوار

(۱۰۰mg ترن و ۱۰۰mg تست پروپیونات را در یک سرنگ ترکیب کرده و دوزها را در روزهای دوشنبه/چهارشنبه/جمعه تزریق کنید.)

برای PCT (بازیابی پس از سیکل):

– ۱۰ تا ۱۲ روز پس از آخرین تزریق صبر کنید.

– سپس ۵۰mg در روز کلومید به مدت **۳ هفته** همراه با ۰.۵mg در روز آرمیدکس مصرف کنید.

سیکل پیشنهادی دیگر (DBol/ترن/تست):

– هفته ۱-۶:

– ۳۰-۴۰mg در روز دیانابول** (در طول روز تقسیم شود) یا ۱۰-۳۰mg در روز سوپردرول

– ۵۰۰mg در هفته تستوسترون سیپیونات یا انانتات (دو تزریق ۲۵۰mg در هفته)

– هفته ۷-۱۲:

– ۱۰۰mg هر روز در میان (EOD) ترن استات

– ۵۰۰mg در هفته تستوسترون (دو تزریق ۲۵۰mg در هفته)

بازیابی:

– دو هفته کامل پس از آخرین تزریق صبر کنید.

– سپس ۱۰۰mg در روز کلومید در روزهای ۱-۱۰ و ۵۰mg در روز کلومید در روزهای ۱۱-۲۰ مصرف کنید.

– همچنین ۰.۵mg در روز آرمیدکس به مدت ۴-۶ هفته پس از سیکل استفاده کنید و مصرف آن را از روز پس از آخرین تزریق شروع کنید.

– بهتر است در طول کل سیکل ۰.۵mg هر روز در میان (EOD) یا هر سه روز (E3D) آرمیدکس مصرف کنید تا ظاهر بهتری داشته باشید.

آیا زنان می‌توانند از ترنبولون استفاده کنند؟

با توجه به اثرات آندروژنیک بسیار قوی، **ترنبولون هرگز برای زنان توصیه نمی‌شود**. اگر یک زن از این استروئید استفاده کند، به سرعت **ویژگی‌های مردانه** مانند **موهای بدن، کلفتی صدا، پهن شدن شانه‌ها، خط فک مردانه و حتی رشد اندام تناسلی شبیه به آلت مردانه** در او ظاهر می‌شود. ترنبولون برای زنان **کاملاً نامناسب** است.

ترن هگز (Tren Hex) چیست؟

ترن هگز (هگزاهیدروبنزیل کربنات ترنبولون) شکل استری شده با نیمه‌عمر طولانی (حدود ۱۴ روز) از استروئید آنابولیک ترنبولون است. این فرم به آرامی پس از تزریق در بدن آزاد می‌شود. عملکرد ترن هگز مشابه سایر اشکال ترنبولون است و تنها تفاوت آن در سرعت آزادسازی به دلیل اتصال استر هگزاهیدروبنزیل کربنات است.

آیا پارابولان بهتر از ترن است؟

پارابولان در واقع همان **ترنبولون** است. هر دو یک هورمون استروئیدی هستند؛ **ترن استات** رایج‌ترین فرم ترنبولون است، در حالی که پارابولان نام دیگری برای **ترن هگز** (ترنبولون با استر هگزاهیدروبنزیل کربنات) است. از نظر اثرات و فواید، هر دو یکسان هستند و تنها تفاوت در **نوع استر** است که نیمه‌عمر و سرعت آزادسازی هورمون را کنترل می‌کند.

چه موادی را می‌توان با پارابولان ترکیب کرد؟

پارابولان معمولاً با استروئیدهای مختلفی بسته به هدف حجیم‌سازی یا کات کردن ترکیب می‌شود. برخی از این ترکیبات شامل آنادرول، دیانابول، دکا-durabolin، اکویپویز و وینسترول هستند.

بسیاری از کاربران تستوسترون را نیز به سیکل پارابولان اضافه می‌کنند. این کار یا برای افزایش حجم بیشتر است یا به عنوان جایگزین تستوسترون در طول سیکل، زیرا پارابولان و اکثر استروئیدهای دیگر تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب می‌کنند.

پارابولان چقدر در بدن باقی می‌ماند؟

پارابولان نیمه‌عمری حدود ۱۴ روز دارد، در حالی که نیمه‌عمر ترن استات تنها ۳ روز است. با این حال، مدت زمان تشخیص آن در بدن بسیار طولانی‌تر است و ممکن است تا ۵ یا ۶ ماه پس از پایان سیکل در تست‌های دوپینگ قابل شناسایی باشد.

 آیا ترن هگز ایمن است؟

تمام استروئیدهای آنابولیک خطرات سلامتی کوتاه‌مدت و بلندمدت دارند. پارابولان عوارضی مانند اثرات آندروژنیک، تأثیر منفی بر کلسترول و سرکوب متوسط تا شدید تستوسترون دارد. استفاده از دوزهای بالا، خطرات آن را افزایش می‌دهد، اما بسیاری از افراد با دوزهای کم تا متوسط و استراحت کافی بین سیکل‌ها از آن استفاده می‌کنند تا بدن زمان کافی برای بازیابی داشته باشد.

آیا پارابولان برای کبد سمی است؟

ترنبولون به خودی خود خطر بالایی برای کبد ندارد و مانند بسیاری از استروئیدهای خوراکی سمی نیست. اگرچه ممکن است در برخی کاربران استرس کبدی ایجاد کند، اما این مورد در دوزهای معمول بعید است و تنها در مصرف دوزهای بسیار بالا احتمال آن افزایش می‌یابد.

نکات پایانی

ترنبولون به مراتب قوی‌تر از تستوسترون است و برای حجیم‌سازی و کات کردن فوق‌العاده کاربردی محسوب می‌شود. این استروئید با افزایش سطح هورمون آنابولیک قدرتمند IGF-1، باعث رشد توده عضلانی خشک می‌شود. همچنین، ترنبولون سوخت‌وساز بدن را تقویت می‌کند و برخلاف بسیاری از استروئیدها، احتباس آب (جمع‌شدن آب زیر پوست) ایجاد نمی‌کند. همین ویژگی آن را به یک انتخاب ایده‌آل برای فاز کات و خشک‌کردن بدن تبدیل می‌کند.

آیا ترنبولون برای شما مناسب است؟ 

بسیاری از افراد در استفاده از ترنبولون **با چالش مواجه می‌شوند**. اگر به دنبال یک استروئید **آسان‌تر** هستید، بهتر است به **تستوسترون** بسنده کنید. **ترن استات** یک استروئید **جدی و پرقدرت** است و تنها باید برای **اهداف خاص** مانند **رقابت‌های بدنسازی** یا توسط **بدنسازان حرفه‌ای با تجربه بالا** در استفاده از استروئیدهای آنابولیک مورد استفاده قرار گیرد.

نکته مهم درباره قطع مصرف ترنبولون 

ترنبولون استروئیدی نیست که بتوانید به سادگی مصرف آن را قطع کنید، **یک PCT کوتاه‌مدت انجام دهید** و فکر کنید همه چیز تمام شده است! مگر اینکه قصد داشته باشید **به صورت مداوم از تستوسترون استفاده کنید (TRT یا کروزینگ)**، در غیر این صورت بهتر است **دوباره در مورد استفاده از ترنبولون فکر کنید**.

نتیجه‌گیری نهایی

با همه این تفاسیر، ترنبولون استات نتایج و تجربه‌ای را ارائه می‌دهد که هیچ استروئید آنابولیک دیگری قادر به رقابت با آن نیست. اگر هوشمندانه از آن استفاده کنید، به قدرت آن احترام بگذارید و بدانید دقیقاً چه می‌کنید، با نتایج خارق‌العاده‌ای روبرو خواهید شد.

هشدار: ترنبولون یک استروئید پرقدرت و پرعارضه است و استفاده نادرست از آن می‌تواند عواقب جدی برای سلامت جسمی و روانی داشته باشد. قبل از مصرف، حتماً تحقیق کامل کنید و در صورت امکان با پزشک یا متخصص غدد مشورت نمایید.

تهیه و تالیف: تیم تولید محتوای فورس ماسل

منابع: Welzo